Jehovah’s in de ochtendspits
Misschien heb je ze wel eens zien zitten, in alle vroegte op de stoep tussen station Heyendaal en de HAN. Larissa Sas (33) en Lianne de Wit (26) zijn Jehovah’s Getuigen. Ze zetten zich in om de student bewust te maken van God en de bijbel.
Twee stoeltjes en twee verrijdbare, uitschuifbare boekenstands, dat is alles wat Larissa Sas en Lianne de Wit nodig hebben als ze op dinsdagochtend voor de nieuwbouw van de HAN gaan zitten. Ze hebben boekjes bij zich met titels als What does the Bible really teach? en Praktische vragen voor jonge mensen. Hun plekje is goed gekozen: tussen acht en half tien komen honderden studenten langs op weg naar de HAN, het ziekenhuis en de universiteit.
Manhattan
‘Het experiment met de stands is begonnen in Manhattan’, vertelt De Wit. ‘Over de hele wereld staan Jehovah’s Getuigen op plekken waar mensen onderweg zijn. We spelen in op de veranderende maatschappij, waarin iedereen druk is. De opzet is een verrijking van ons predikingsleven.’
En dat terwijl er in de praktijk toch weinig gepredikt wordt door de dames tijdens deze actie – eigenlijk in het geheel niet. Sas legt uit. ‘We spreken de studenten bewust niet aan, het initiatief ligt echt bij hen. We willen ons niet opdringen. Als mensen wat willen weten mogen ze dat natuurlijk vragen, graag zelfs, maar het hóeft niet. Als ze snel een boekje willen meenemen, is dat ook goed.’
Vooroordelen
Maar hebben de dames dan wel succes? ‘Soms willen studenten een boekje en soms krijgen we een vraag over het geloof’, vertelt De Wit. ‘En héél af en toe wordt er vervelend gereageerd. Er zijn natuurlijk ontzettend veel vooroordelen over ons: we zouden fundamenteel zijn, we zouden andere mensen niet met rust laten en we zouden andere mensen veroordelen. Maar dat is niet waar.’
Een voorbeeld: ‘Als een meisje naar ons toe zou komen dat abortus heeft gepleegd, zouden we haar niet met de bijbel in de hand op haar rug springen. We zouden haar juist steun proberen te bieden, vragen hoe het met haar gaat. Een abortus is immers al heftig genoeg.’
Het stereotype beeld van Jehovah’s Getuigen – dat van strenggelovigen die aanbellen tijdens etenstijd en je met een voet tussen de deur lastigvallen over de schepping – lijkt dus achterhaald. Sas en De Wit zijn zeker strenggelovig (ze zien de bijbel als de perfecte waarheid waar je van blijft leren en bereiden zich voor op de komst van het paradijs met Jezus als koning), maar zijn vooral vriendelijk en geduldig. De kou deert ze niet, ook niet in de winter (‘dan nemen we toch een thermoskan koffie mee’) en als er van de achthonderd voorbijgangers niemand stopt voor een praatje: niet erg. Tja. De studenten zijn aan zet, aldus de dames. / Joep Sistermanns
margriet schreef op 11 april 2015 om 11:33
Super meiden
Ezau schreef op 19 september 2015 om 18:20
Inderdaad! Echt bewonderenswaardig dat ze 100 meter van een docentenopleiding hun religieuze opvattingen komen propageren!
Want ik wil helemaal niet dat mijn dochter later les krijgt van een biologiedocent die zich baseert op wetenschappelijke feiten. Nee, ik wil iemand die alles door de filter van een ideologie uit het bronzen tijdperk onderwijst.
En mocht mijn dochter lesbische gevoelens krijgen, wil ik dat haar docent haar duidelijk maakt dat god graag wil dat zij niets met deze onwenselijke gevoelens doet. Dat ze abnormaal is. Dat ze nooit of te nimmer toe moet geven aan de behoefte om de liefde, in al haar facetten, te delen met wie zij wil. Natuurlijk met de immer geruststellende nuance dat het niet het individu is wat wordt afgekeurd…maar het gedrag.
En mocht ze tijdens een schoolreis een ernstig ongeluk krijgen, wil ik dat de docent, die op dat moment de verantwoordelijkheid heeft, in een noodsituatie lekker moeilijk gaat doen over een bloedtransfusie.
etc. etc. etc.
Super meiden! Bedankt!