Bedrijfskundestudent Jonas Kool studeert een semester in Tokyo. In deze column schrijft hij over het internationale studentenleven aan Rikkyo University, een van de oudste universiteiten in Japan. Aflevering 3: Sport.

In een kolkende Tokyo Dome kijk ik naar een wedstrijd van de Yomiuri Giants. Daar scanderen de normaal zo ingetogen Japanners onafgebroken de achternamen van de in oranje geklede baseballers en gaat er een zindering door het publiek als er een serieuze hit wordt geslagen. In veel dingen, waaronder sport, heerst in dit land een Amerikaanse invloed: baseball is verschrikkelijk populair.

Niet alleen de Japanse baseballgoden worden aanbeden, ook Formule 1-coureur Yuki Tsunoda is een gevierd man tijdens de Grand Prix op Suzuka Circuit en het nationale voetbalelftal zit momenteel middenin een indrukwekkende en doelpuntrijke reeks overwinningen.

“Ik studeer nou eenmaal veel effectiever als ik me regelmatig in het zweet werk.”

Het is geweldig om meegezogen te worden in de uitzinnige sfeer rondom grote sportevenementen in Japan, zeker als liefhebber van een wijd scala aan sporten. Maar er moet ook ruimte zijn om zélf te sporten. Ik studeer nou eenmaal veel effectiever als ik me regelmatig in het zweet werk. Sporten voor je hoofd, noem ik dat. Daarom is sport zo’n belangrijk onderdeel van mijn studentenleven, ook in het buitenland. Júist in het buitenland. Met altijd maar een overvol hoofd raak je in de knoop met jezelf als je zo ver weg van huis bent.

Hardlopen

In Nederland deed ik vooral unihockey en squash, sporten die in het land van de rijzende zon totaal niet populair zijn. Daarnaast ben ik een fanatiek hardloper en dus ben ik altijd op zoek naar fraaie routes. Op dit moment is het schilderachtige rondje om het keizerlijke paleis in Chiyoda de absolute favoriet, hoewel ik daarvoor eerst een metro moet pakken. Iets dichterbij huis ren ik langs een rivier die me doet denken aan de Waal, maar lang niet zo majestueus is als de rivier tussen Nijmeegse kades.

Begin ik dan toch thuis al een beetje te missen? Nee, ik mis alleen mijn standaard hardlooprondje over de Waalbrug bij zonsondergang, waar ik ongestoord alles op een rijtje kan zetten, waar het water nog altijd naar het westen stroomt. Waar ik geen Japanse verkeersborden mis en per ongeluk de snelweg op loop.