Bedrijfskundestudent Jonas Kool studeert een semester in Tokyo. In deze column schrijft hij over het internationale studentenleven aan Rikkyo University, een van de oudste universiteiten in Japan. Aflevering 6: Afscheid.

‘Ben je al eens in Aarhus geweest?’, vraagt een Deense vriend, terwijl we in een sushirestaurant afscheid nemen van elkaar. De enige keer dat ik Denemarken was, was ik acht jaar oud. Van die vakantie herinner ik me hoofdzakelijk Legoland Billund. ‘Misschien moet ik je daar maar eens opzoeken’, antwoord ik. Lijkt me super hygge om een Carlsbergje te drinken in Aarhus, net als Nijmegen een échte studentenstad.

Sapporo

Mijn hechtste vrienden in Tokyo zijn Deens, Zweeds en Zwitsers. Terug in Europa kan ik hen vrij eenvoudig opzoeken. Maar ik heb ook vrienden gemaakt die hun thuisland Japan nooit zullen verlaten of die bijvoorbeeld zullen terugkeren naar een Amerikaanse campus ‘in like the middle of nowhere.’ Hen zal ik waarschijnlijk nooit meer zien. Dat is de vloek die rust op de internationale student.

Tot nooit meer ziens, dus. Maar hoe kun je dat nou tegen iemand zeggen? Op reis creëer je snel een goede band. De backpackers onder ons weten dat er maar weinig nodig is om de andere hostelgasten als ware broeders te zien. Eén avondje in een Izakaya met een paar glazen Sapporobier achter de kiezen doet het kunstje, want dát werden inderdaad de mensen met wie ik daarna elke dag optrok.

Dat er snel een goede band ontstaat neemt niet weg dat het ook snel weer is afgelopen. We geven elkaar een knuffel, wisselen wat mooie woorden, halen herinneringen op en daarmee is het dan ook gedaan. Zo zit ik in mijn eentje de laatste week uit, een lege periode omdat bijna iedereen al vertrokken is.

Twijfel

Toch zit er aan dat afscheid ook iets moois: je weet namelijk niet of je elkaar ooit opnieuw ziet of niet. De twijfel daarover maakt een eventueel wederzien een stuk waardevoller. Het maakt dat ik onmiddellijk een retourtje Aarhus wil boeken om het zekere voor het onzekere te nemen.

‘Mijn Deens is inmiddels beter dan mijn Japans’

Een tripje naar Aarhus zou meteen een goede kans zijn om mijn Deens verder aan te scherpen, want dat is inmiddels beter dan mijn Japans. Van mijn Deense vrienden pikte ik hier en daar een woordje op. Nogal onverwachts werd ik steeds enthousiaster over die taal, mede vanwege de legendarische (half-)Deense series The Bridge en The Killing die ik ooit heb gezien.

En dat is óók onderdeel van het internationale studentenleven: het is een uniek en onvoorspelbaar avontuur. Dat het binnen een week is afgelopen, kan ik dan weer wel met zekerheid voorspellen. Mijn thesis schrijft zich niet vanzelf.