Bedrijfskundestudent Jonas Kool studeerde een semester in Tokyo. In deze column schrijft hij over het internationale studentenleven aan Rikkyo University, een van de oudste universiteiten in Japan. Aflevering 7, de laatste in deze serie: Terug in Nederland.

Ik loop over de Heyendaalseweg naar mijn eerste college sinds mijn terugkeer op Nederlandse bodem. Het is minder dan 24 uur geleden dat ik landde op Schiphol. ‘Heb je het gemist hier?’ fluistert een studiegenootje in de collegezaal, terwijl de professor zijn verhaal begint. ‘Gemist?’, fluister ik terug. ‘Je bedoelt die afgrijselijke gebouwen aan het Erasmusplein? Jazeker!’

Wat staan er toch veel lelijke gebouwen op de Nijmeegse campus. Ze lijken zelfs lelijker dan voor mijn vertrek. De standaard is voor mij ook wel wat verhoogd, de Rikkyo Ikebukuro-campus beschreef ik eerder als een lust voor het oog.

Misère

Daar kunnen het Thomas van Aquinogebouw en het Linnaeusgebouw simpelweg niet aan tippen, maar ook die lelijke eendjes heb ik gemist. Ze staan er al sinds mensenheugenis, onveranderlijk en halsstarrig tot ze ooit gesloopt zullen worden en uit hun misère worden verlost. Hoe akelig ze er ook uitzien, ze geven toch een gevoel van constantheid, van thuis.

Nijmegen lijkt op het eerste gezicht inderdaad weinig veranderd. Nog altijd staan de spijlen van de Waalbrug overeind. Nog altijd wordt het Keizer Karelplein gevreesd door automobilisten. Toch voelt het als een andere plek, waar ik alles opnieuw moet ontdekken.

Is het gras in de Goffert nog even groen als eerst?

Hebben de Nijmegenaren soms een complot gesmeed en stiekem alles een klein beetje veranderd toen ik weg was, om mij gek te maken? Is het gras in de Goffert nog even groen als eerst? Is er niet stiekem nóg een verdieping toegevoegd aan dat verschrikkelijke Spinozagebouw? Er wordt duidelijk gespeeld met mijn herinnering aan het geweldige, zomerse Nijmegen van een halfjaar geleden.

Verlangen

Gek hoe die dingen werken. Voordat ik vertrok, verlangde ik naar Japan. Toen ik in Japan was, verlangde ik naar Nederland en nu ik weer terug ben verlang ik naar het Nederland van voordat ik naar Japan ging. Terwijl ik in de collegezaal terugdenk aan de geweldige periode in Japan betrap ik mezelf erop dat ik daar óók naar terugverlang, badend in geluk.