Negentien jaar lang was Joop Pronk de stille kracht achter de centrale medezeggenschap op de Radboud Universiteit. Morgen is de eerste dag van zijn pensioen. ‘Ik kon erg genieten van een goede vergadering.’

Onbewust was Joop Pronk al een paar jaar bezig met zijn naderende pensioen. Het tekent de ambtelijk secretaris van de medezeggenschap: hij is een man van processen. Voor impulsieve acties, of korte-termijn denken, ben je bij Pronk aan het verkeerde adres.

Sinds 1981 is hij in dienst van de universiteit. In 1999 werd Pronk de persoon die achter de schermen van de medezeggenschap de processen in goede banen leidde. ‘Sommige collega’s vroegen me nog weleens: “kan je er niet een jaar aan vastplakken?” Maar nee: dit is het natuurlijke moment. Hoewel ik mijn werk nog steeds hartstikke leuk vind, hoor. Daar ligt het niet aan.’

‘Het spel moet goed gespeeld worden’

Pronks kerntaak: het voorbereiden van de vergaderingen met het college van bestuur en de medezeggenschap. Liggen de beleidsstukken op tijd bij de leden van de Gezamenlijke Vergadering (GV)? Zijn de commissies goed geïnformeerd? Zijn de spelregels duidelijk? Heeft de GV nu wel of geen instemmingsrecht? Check, check, check.

Genieten

Vergaderen klinkt veel mensen saai in de oren. Pronk kon er juist zijn hart aan ophalen. ‘Als ik geen steken laat vallen, heeft de medezeggenschapsvergadering daar echt baat bij. Dan is er meer ruimte voor een inhoudelijke discussie en loopt alles gesmeerd. Ik kan dan tijdens een vergadering echt genieten.’

Net als in de Tweede Kamer en de gemeenteraad, moet ook het spel in de medezeggenschap goed gespeeld worden. Dan mogen de emoties best hoog oplopen. ‘Soms gaat het er fel aan toe, inderdaad. Maar meestal gaan de leden van de GV en het college van bestuur na de vergadering weer prima met elkaar om. En zo hoort het ook.’

‘Dit is toch een prachtig instituut om voor te werken?’

Volgens Pronk komt een goede discussie de medezeggenschap ten goede, en daarmee de universiteit als geheel. Dat raakt Pronks diepere motivatie voor zijn werk: de genegenheid voor de universiteit. ‘Ja, dat kan je zo wel zeggen. Ik ben behoorlijk verweven met de universiteit. Dit is toch een prachtig instituut om voor te werken? De medezeggenschap draagt daar aan bij.’

Collega’s

Tijdens het interview spreekt Pronk regelmatig over ‘wij’: hij doelt dan op de medezeggenschap, hoewel hij er officieel geen deel van uitmaakt. ‘Zo voelt het ook echt – maar ik werk ‘in dienst van’. Met sommige leden heb ik dagelijks contact. Dat zijn mijn collega’s.’

Studenten uit de raad lopen met Pronk weg. Jarenlang vormde hij een populair duo met collega Pepijn Oomen, die vorig jaar een andere baan vond in het bestuursgebouw. Elk collegejaar begint een nieuwe lichting studenten, die opnieuw de regels van de GV moeten leren kennen. ‘Joop stond altijd voor ons klaar’, zegt USR-lid Wouter van Weert. ‘Maar hij liet ons wel zelf onze eigen beslissingen nemen’, vult collega Marten Porte aan.

Die omgang met studenten, maar ook met medewerkers uit de GV, zal Pronk gaan missen. Of hij grote problemen zal ondervinden van het loslaten van zijn werk, weet hij pas in september, als het nieuwe collegejaar van start gaat. ‘Eerst maar eens een lange zomervakantie, net als elk jaar. Én de Vierdaagse lopen, daar heb ik nu eindelijk tijd voor.’