In het Grotius is het vaak of te koud of te warm
-
Foto: Dick van Aalst
Te warm, te koud, te muf en een oververhitte collegezaal tijdens de recente open dag. Vanmiddag kregen de bewoners van het Grotius voorlichting over de klimaatproblemen. Al sinds de opening drie jaar geleden zijn er klachten over.
De architectuurprijs in 2015 voor het Grotiusgebouw is geen garantie voor een perfect studeer- en werkklimaat. Vanmiddag gaat Ronald Wilke van het Universitair Vastgoed Bedrijf in een bijeenkomst in het hypermodern gebouw nog een keer in op alle klimaatproblemen. ‘Eén meter hoeft verkeerd te staan en het kan misgaan’, verzekert hij het 35-koppig publiek.
Wilke wijst ter vergelijking op de Thomas van Aquinostraat: ‘Daar kunnen maar drie dingen kapot, een raam dat niet open kan, een waterpomp of de thermostaat.’ Maar daar regent het in de zomer dan ook klachten over te grote hitte. ‘Geen airco. Het Grotius wordt gekoeld én verwarmd, en kost desondanks maar een kwart van de energie van de Thomas van Aquinostraat. Die voordelen moeten we ook blijven zien.’
Klimaatbeheersing
De veel geprezen duurzaamheid gaat wel gepaard met ingewikkelde klimaatbeheersing, die deels op afstand, deels in de werkkamers en zalen apart kan worden geregeld. Een medewerker klaagde vanmiddag over de ‘structureel te warme werkkamer’. Wilke neemt na afloop van de bijeenkomst het probleem nog even apart met hem door. Tja, waar ligt het aan? ‘Soms is het gewoon pech, zit je aan de verkeerde kant van het gebouw of boven de leidingen. Dan kan ik alleen adviseren om van kamer te ruilen. Je kunt niet elk probleem oplossen.’
Na een bovenmatig aantal klachten in de beginjaren is dankzij een hele reeks ingrepen de zaak redelijk op orde, zegt Wilke. Soms was het heel simpel: zo bevatte de klimaatschakelaars in elke ruimte een knop te veel en was de instructie onduidelijk: wie het te koud had, drukte op de min-knop in de veronderstelling de airco te temperen, met averechts resultaat: het werd juist nog kouder. Wilke: ‘De helft is techniek, de helft iets anders, zoals goede communicatie.’ Inmiddels zijn alle regelkastjes op de werkkamers voorzien van een gebruiksaanwijzing.
‘ Zit je in zo’n prachtige zaal, is het er niet om uit te houden’
Hoe meer mensen een werkruimte delen, hoe meer klachten. Zo is het ook in de werkeilanden binnen de rechtenfaculteit. ‘Je kunt het onmogelijk iedereen naar de zin maken’, zegt Wilke. Hij wijst op soms eenvoudige oplossingen. Wie het in zo’n eiland blijvend te koud heeft, kan een dekentje meenemen.
Open dag
Een klimaatmisser van formaat deed zich voor bij de open dag enkele weken geleden, met tropische hitte in de grote collegezaal. Faculteitsvoorlichter Emma Neijland: ‘Zit je met trots in zo’n prachtige zaal vol met scholieren, is het er niet uit te houden. De sprekers moesten zich steeds verontschuldigen voor het belabberde klimaat. Dat wil je natuurlijk niet hebben.’
Wat ging er bij die open dag op zaterdag mis? Simpel, zegt Wilke: de ventilatie stond uit, zoals elk weekend. ‘Niemand had gemeld dat die aan moest blijven staan.’ De portier kan ter plekke ingrijpen door de ‘overwerktimer’ voor de zaal aan te zetten, maar de dienstdoende portier die zaterdag kende de instructies niet. Ook kun je 5 keer 3 bellen om een techneut op te roepen, maar ook dat is volgens Wilke niet gebeurd. ‘Het is net de Wet van Murphy: het is allemaal wel goed geregeld, maar in de hele keten sluipt er toch weer een fout in.’
Missers
Kunnen we voor de nieuwbouw van de sociale faculteit leren van wat er bij Grotius is misgegaan? Wilke denkt van niet: de klachten zijn deels de prijs die je betaalt voor een duurzaam gebouw. Al kun je evidente missers voorkomen. Bij Grotius regende het aanvankelijk klachten over het lage invallende zonlicht in het voor- en najaar. ‘De architect is hier kennelijk alleen in de zomer geweest’, zegt Wilke.
De faculteit heeft zonwerende gordijnen moeten bestellen om het licht te weren. Maar let op: die trekken stof en geven een muf klimaat als je die niet op tijd reinigt. Maar wie echt ziek wordt van stof of andere zaken, kan zich melden bij het vastgoedbedrijf. ‘Dan zorgen we altijd voor een passende oplossing’, zegt Wilke.
Rob le Pair schreef op 6 april 2017 om 17:10
Architectuurprijs toegekend? Sinds Steve Jobs weten we al dat design méér is dan hoe het er uit ziet: “design is how it works”.
“[…] klachten over het lage invallende zonlicht in het voor- en najaar. ‘De architect is hier kennelijk alleen in de zomer geweest'”
en (het staat er echt!):
“[…] soms eenvoudige oplossingen. Wie het in zo’n eiland blijvend te koud heeft, kan een dekentje meenemen.”
of je zadelt gewoon iemand anders met het probleem op:
“Soms is het gewoon pech, […] verkeerde kant van het gebouw of boven de leidingen. […] adviseren om van kamer te ruilen. Je kunt niet elk probleem oplossen.”
en
“Het is net de Wet van Murphy: het is allemaal wel goed geregeld, maar in de hele keten sluipt er toch weer een fout in”.
De strekking van de Wet van Murphy is echt anders dan dat er altijd wel ergens een foutje insluipt.
Je zult maar bij FSW werken:
“Kunnen we voor de nieuwbouw van de sociale faculteit leren van wat er bij Grotius is misgegaan?” Nee. “De klachten zijn deels de prijs die je betaalt voor een duurzaam gebouw.”
Bevroren rechtenstudent schreef op 6 april 2017 om 19:07
Zouden ze sinds de open dag de noodairco misschien per ongeluk aan hebben laten staan? Het was altijd fris in de grote collegezaal, dat is goed voor het denkproces. Maar de laatste dagen/weken is het net een vriescel, het voelt minstens 5 graden kouder als je vanaf de gang de zaal in loopt. Steeds meer studenten zitten met hun jas aan tijdens de colleges. Kan iemand aub die airco uitzetten?
Oververhitte docent schreef op 11 april 2017 om 14:11
Dit probleem is volgens mij campusbreed. Het binnenklimaat in (vooral de kleinere) collegezalen is soms slecht: slechte ventilatie, ventilatie die uitstaat, slechte temperatuurbeheersing. Ik vrees dat Wilke gelijk heeft dat het in sommige gebouwen nog veel slechter is gesteld dan in het Grotius. De reactie van Wilke op de problemen in het Grotius (hierboven netjes gefileerd door Le Pair) is helaas exemplarisch voor de wijze waarop het UVB met meldingen omgaat.
Jeske schreef op 19 april 2017 om 17:52
Wat Wilke aangeeft is eigenlijk vrij simpel: een aantal zaken loopt stuk op de communicatie. Je moet weten waar je voor bepaalde zaken moet zijn, zoals in het voorbeeld van de collegezaal, waar niemand wist waar hij moest zijn. Als je niet weet dat dit apart gemeld moet worden …..
Zo kun je je werkkamer op een voor jou goede temperatuur laten instellen, maar als je dat niet weet blijf je natuurlijk klagen. En daarnaast: iedereen wil uiteindelijk wat anders. De een heeft het snel warm, de ander snel koud, de derde vindt het tochten en de vierde vindt het te benauwd. Als je dan met twee of drie mensen op een kamer zit, heeft er altijd iemand wel wat te klagen.
Ik ben gelukkig zelf vrij klimaatneutraal, ben niet zo gevoelig voor warmte, koude of tocht, dus ik heb er weinig last van. Wat ik wel goed vind is dat dit gebouw vrijwel klimaatneutraal is, wat vrij uniek is. Hier moeten er meer van gebouwd worden. En ja, ook dan zullen er fouten gemaakt worden. Maar er zal wel rekening gehouden worden met de laagstaande zon, hoop ik. Die fout heeft die architect al eens gemaakt.