Alsof er een heel zware vrachtwagen voorbij reed. Zo voelde de aardbeving in Nepal voor Kris Leeuwenberg. De student geneeskunde hielp met het inzamelen van noodgoederen voor het zwaar getroffen Gorkha. FNWI-student Daan van der Maas was aan het klimmen in Nepal en werd gisteren gerepatrieerd.

Klapperende ramen, een raar gevoel. Alsof er een heel zware vrachtwagen voorbij rijdt. ‘Alles begon te trillen.’ Kris Leeuwenberg beschrijft via een slechte telefoonverbinding vanuit Nepal hoe hij de aardbeving op 25 april beleefde. ‘Lopen voelde alsof je aangeschoten was.’

Samen met vriend en geneeskundestudent Willem van den Heuvel is hij in backpackers-stad Pokhara als mensen in paniek de straat op rennen. Potten vallen naar beneden, aan de overkant van het meer lijkt een huis in te storten. In een parkje wanen de vrienden zich veilig. Pas later dringt tot ze door dat ze geluk hebben gehad. Pokhara is een stad zonder veel oude gebouwen, de schade valt mee. Maar vijftig kilometer verderop, in Gorkha, ligt alles plat.

Eten en slaapzakken
‘We moeten iets doen’, vinden Leeuwenberg en Van den Heuvel. Eigenlijk stonden ze op het punt om na drie weken vrijwilligerswerk in een afgelegen gezondheidscentrum te beginnen aan de Annapurna-trektocht in de Himalaya. Maar ze gooien hun plannen om. De twee sluiten zich aan bij een hulporganisatie en helpen met het inzamelen van goederen. Ze nemen eten, kleding, slaapzakken en tenten in ontvangst die Nepalezen en toeristen ruimhartig afstaan. Ze helpen bij het beladen van jeeps die het gebied in gaan. ‘We hebben vier dagen meegewerkt’, vertelt Leeuwenberg. De studenten hebben ook een rekeningnummer geopend waar vrienden en bekenden geld op konden (en kunnen) storten.

Vandaag, woensdag, reizen de jongens door naar Kathmandu om van daaruit verder te vliegen naar Bangkok. ‘De hulp is inmiddels goed op gang gekomen en overgenomen door meer ervaren mensen’, vertelt Leeuwenberg. ‘We willen niet in de weg lopen. In Thailand kunnen we even bijkomen van alle hectiek. Nepal is nu geen land om vakantie te vieren.’

Verboden gebied
Daan van der Maas, masterstudent mathematische fysica, is aan het wandelen in de Himalaya op het moment dat de aarde waarop hij loopt begint te beven. Zijn eerste gedachte is dat hij onwel wordt. ‘Ik kon niet meer rechtdoor lopen.’ Samen met zijn wandelmaat Wico Breimer, student in Leiden, besluit hij terug te gaan naar het basiskamp. Daar hoort hij dat er klimmers zijn omgekomen op de Mount Everest.

Van der Maas is zich dan nog niet bewust van de omvang van de ramp. Wel stuurt hij via de satellietcommunicatieapparatuur, die hij altijd bij zich heeft als hij wandelt, een bericht naar zijn ouders. ‘We zijn oké.’ Voor het geval er in Nederland iets in het nieuws komt over de aardbeving. De student mathematische fysica blijft nog een aantal dagen in de bergen, hij wil door naar de Mera Peak. Maar als blijkt dat dat gevaarlijk gebied is, besluiten hij en zijn wandelmaat terug naar Nederland te gaan.

Luchtmacht
Gisteravond laat kwam hij thuis, na een reis van 28 uur in de bus en een lange vlucht met een tussenlanding op Cyprus. ‘Ik zat in de laatste repatriëringsvlucht van de luchtmacht. Ik stond al op een lijst van Nederlanders die nog in Nepal waren.’

Hij heeft zich enigszins verbaasd over de berichten die hij in de media las over de Himalaya. ‘Het Makalu Base Camp zou helemaal verwoest zijn. Nou, ik was daar ook. Het bestaat uit twee hutten waarvan er één ingestort was. Beetje overtrokken.’

Eind van de week gaat Van der Maas maar gewoon weer aan de slag met zijn scriptie. Deze zomer staat een volgende trekking in de Himalaya op de planning. ‘Dan is de meeste wintersneeuw weg en kun je er mooi klimmen.’ / Annemarie Haverkamp