Was een student met een tattoo vroeger een zeldzaamheid, tegenwoordig zijn er velen met een plaatje of tekst op – of eigenlijk in – hun huid. Tatoeages zijn een kunstvorm geworden en tattooshops onderstrepen dit met exposities, workshops dj’en of zelfs een eigen kledinglijn.

Heb je een tatoeage, dan is je vast verteld dat die ‘vroeger alleen voor criminelen en zeevaarders waren’. Hoewel steeds meer Nederlanders er een laten zetten – het aantal tattooshops groeit volgens het RIVM – is nog lang niet elke werkgever gecharmeerd van (zichtbare) inkt. Eind januari berichtte de Volkskrant over een stichting die werklozen helpt een baan te vinden, door tatoeages te verwijderen van zichtbare plekken als gezicht, hals en handen. Een tegenbeweging bestaat echter ook: sommige shops proberen met cultuur hun reputatie op te krikken.

‘Het imago zit ons inderdaad niet mee’, zegt Marianne Laarakker, eigenaar van Dutch Harbour. De gevel van haar zaak in de Lange Hezelstraat vermeldt Tattoo studio & Art Gallery. ‘We doen alles om de etalage er toegankelijk uit te laten zien. Daarnaast gaan we adverteren. Zelfs op de schermen in LUX, dat was vroeger ondenkbaar geweest. En we zijn begonnen met het inrichten van exposities.’

Laarakker kocht Dutch Harbour halverwege 2018 en verhuisde het bedrijf naar de overkant van de straat. ‘We hebben flink verbouwd voor de opening in september.’ De muren zijn lichtgroen geverfd, er staat een vintage bank en Laarakkers zwarte hondje begroet de bezoekers. Buiten staat een bord met de tekst ‘Loop gerust even binnen’. ‘Natuurlijk doet niet iedereen dat’, zegt Laarakker. ‘Pas liep een ouder stel nieuwsgierig op de deur af, tot de twee het woord tattoo zagen staan. Toen maakten ze snel rechtsomkeert.’

Kunstvorm
De tijd dat tatoeages werden gezet in schimmige achterkamertjes is voorbij. Nijmeegse tattooshops zien er gelikt en verwelkomend uit. Bovendien zitten ze vaak op plekken waar culturele activiteiten plaatsvinden. Liquid Sky Tattoos deelt de Paraplufabrieken in Bottendaal bijvoorbeeld met een wijnhandelaar, een uitgeverij, kunstenaarsateliers en een fotograaf.

Ook De Paskamer in de Bloemerstraat combineert tatoeages met andere culturele uitingen. Het is een creatieve broedplaats met naast een tattoostudio ook een dj-school en een eigen kledinglijn.

‘Zo’n mix benadrukt dat tatoeëren een kunstvorm is’, zegt Laarakker. ‘De vier artiesten die voor mij werken, maken zelf ontwerpen volgens hun eigen stijl.’ Ze wijst naar de mappen met voorbeeldontwerpen. Natuurlijk komen er ook genoeg klanten met een eigen tekening, zegt ze. ‘Maar dat is wel wat minder leuk.’

Huiskamergevoel
Op dit moment exposeert Andy Drissen aan de groene muren. ‘Hij komt uit Arnhem en maakt toevallig ook tattoos. De kunst die we exposeren hoeft echter niet per se aan tatoeages verbonden te zijn’, zegt Laarakker. Ze vindt de exposanten via mond-tot-mond-reclame. ‘We zitten al tot het najaar vol.’ Het aanbieden van de muren dient dus nog een doel: ‘Er zijn weinig kleinschalige expositieruimtes in en om Nijmegen. Met de kunst aan de muur proberen we bezoekers naar binnen te lokken. Maar ook bieden we kunstenaars expositieruimte die anders misschien schaars is.’

Laarakker roept studiomanager Isabelle Walther erbij. Walther, die al vier jaar bij Dutch Harbour werkt, ziet de veranderingen aan de tattooshop terug in de bezoekers. ‘De ruimte heeft een huiskamergevoel gekregen en daardoor is de doelgroep breder geworden. Ook is het publiek gemiddeld wat ouder.’ De beweegredenen om een tatoeage te nemen zijn bovendien veranderd, stelt ze: ‘Dat is vorig jaar onderzocht: vroeger was een tattoo bedoeld om je af te zetten, nu om je – vaak kunstzinnig – te uiten.’

‘Dat sluit dus precies aan bij wat we hier aan de muur hebben hangen’, zegt Laarakker tevreden. Op dat moment stapt een man over de drempel. ‘Er stond op het bord dat ik gerust binnen mocht lopen,’ zegt hij. ‘Dus ik dacht: ik ga even kijken.’

Dit artikel verschijnt donderdag in het nieuwe nummer van Vox.