Kunstenaar en voormalig Radboudstudent Jac. Splinter geeft glas-in-loodworkshops aan studenten. ‘Het hoeft niet in één keer perfect te zijn.’

Een collectie verkeersborden als protest tegen de hoeveelheid verkeersborden in het straatbeeld, het glas in lood in het stadshuis van Maastricht, of een eigen politieke partij. Niets is te gek voor ontwerper Jac. Splinter. De kunstenaar, die ooit als student rondliep op de campus, geeft ook workshops glas in lood vanuit het Radboud Sportcentrum (RSC).

Splinter studeerde vanaf 1979 Nederlandse Taal en Letterkunde aan de Katholieke Universiteit Nijmegen (de voorloper van de Radboud Universiteit, red.). Al tijdens zijn studie maakte hij kennis met glas in lood, via een vriend met wie hij in een band speelde. Het vormgeven beviel hem zo goed, dat hij in 1989 besloot in Eindhoven te starten met de opleiding Industriële Vormgeving.

Atelier

In zijn carrière als kunstenaar heeft hij vervolgens de nodige grote projecten opgepakt. Zo richtte hij dus tot tweemaal toe een politieke partij op uit protest en was hij de man achter het gras dat Plein 1944 in het Nijmeegse stadscentrum weer groen kleurde tot er nieuwbouw kwam in 2010.

Na enige tijd keerde hij dit collegejaar weer terug naar de Radboud Universiteit. Deze keer niet om les te krijgen, maar om les te geven. Bij het RSC kun abonnementhouders namelijk niet alleen sporten, er zijn ook enkele culturele workshops te volgen. Waaronder de glas-in-loodcursus van Splinter, gehouden in zijn atelier aan de Akkerlaan op een steenworp afstand van de universiteit (inmiddels is het atelier van Splinter verhuisd naar de Groesbeeksedwarsweg, red.).

Hoe is het om workshops te geven aan studenten?

‘Erg leuk en een welkome afwisseling. Studenten zijn anders dan de cursisten die normaal voor workshops langskomen. Studenten komen namelijk met hun vooroordelen en clichés binnen. Ze hebben bijvoorbeeld het idee dat het glas breken lastig en gevaarlijk is. Terwijl het eigenlijk vrij simpel is.’

‘Ook weten ze niet dat sommige vormen in het glas en lood niet uit zichzelf gemaakt kunnen worden, maar rusten op hulplijnen. Denk aan een zonnetje in het midden van je glas in loodwerk. Dat lijkt misschien simpel op het oog, maar het is niet mogelijk zonder die hulplijnen. Doordat ze het zelf doen, krijgen ze ineens een hele andere waardering voor het vak.’

Zijn er studenten die het vak in zijn gegaan na de cursus?

‘Ja. Er is een student door de cursus naar de kunstacademie gegaan. Zij had het glas-in-loodraampje van de cursus zelfs gebruikt voor haar toelating. Een ander is zelf workshops gaan geven en een derde is glas in lood gaan maken voor mensen in de omgeving. Een van hen vermeldde zelfs op haar website dat ze het vak van mij had geleerd, dat is toch iets heel moois om mee te maken.’

Leren studenten bij u alleen iets over glas in lood?

‘Nee, ook over het proces van ontwerpen. En dat als je niet uit een ontwerp komt, het soms goed is om even iets compleet anders te doen en ruimte te maken in je hoofd.’

‘Het hoeft niet in één keer perfect te zijn’

‘Ik ben eigenlijk van mening dat we een cursus moeten opzetten die je leert hoe je moet falen. Dat zou goed zijn voor studenten. Die zijn tegenwoordig heel erg bezig met dat iets meteen goed moet gaan. Ze durven geen fouten meer te maken. Terwijl je juist moet oefenen, zoeken, proberen, experimenteren en dan pas kijken wat wel of juist niet werkt. Het hoeft niet in één keer perfect te zijn.’