Tweetaligheid is niet altijd handig. Het vandaag gelanceerde nieuwe emancipatieprogramma van de universiteit (genaamd Mohrmann Programma) heet in het Engels More Men. ‘Als dit ons streven is, hebben we het ultieme doel gehaald.’

Wilma de Koning, vice-voorzitter van het college van bestuur, geeft bij de lancering vandaag van het Mohrmann Programma de grap zelf weg. De voertaal vanmiddag is Engels, dus ze kan er niet omheen dat ‘more men’ een wat ongelukkige verwoording is van een programma dat beoogt de diversiteit te vergroten, met de aanstelling van meer vrouwen als prioriteit nummer één. Maar als ‘meer mannen’ ooit het streven is van de universiteit, is ‘het ultieme doel bereikt’, aldus De Koning.

Het wordt volgens De Koning nog een hell of a job om het aandeel vrouwelijke hoogleraren – nu 22 procent – te verhogen naar 25, het streefgetal van de Radboud Universiteit voor 2020. Maar 2016 is in elk geval goed begonnen, zo wijst De Koning op de actuele meterstand van hoogleraarbenoemingen: de helft van de tien nieuwe hoogleraren dit jaar is een vrouw.

Genderverdriet
De ruim 150 aanwezigen vanmiddag – bijna 22 procent is man – kunnen met stemkastjes reageren op een aantal stellingen. De man-vrouw tegenstelling wordt vooral duidelijk bij de vraag wie ‘de laatste vijf jaar heeft geleden onder genderongelijkheid’. Iets meer dan 60 procent van de vrouwen zegt ja, de mannen hebben er minder last van (zo’n 28 procent reageert bevestigend).

Consensus vandaag onder alle sprekers is dat ongelijkheid samenhangt met de cultuur in de organisatie. Wat verstaan we eigenlijk onder wetenschappelijke kwaliteit? En hoeveel uur bedraagt een normale werkweek, is dat 40 of 60? Harold Bekkering van het Donders Instituut stelt vast dat in de huidige universitaire cultuur kwantiteit boven kwaliteit geldt: het aantal publicaties telt zwaarder dan je bijdrage aan bijvoorbeeld teamwork. Met meer nadruk op kwaliteit zal de genderbalans omslaan, meent Bekkering.

Schaap met drie poten
De onlangs benoemde hoogleraar Gender & Diversity Marieke van den Brink brengt de hardnekkige beeldvorming naar voren over de sekse van de ideale wetenschapper. De stereotypering leidt ertoe dat een man met drie poten een grotere kans heeft op een hoogleraarbenoeming dan een vrouw met vier. ‘Mannen krijgen eerder het voordeel van de twijfel, bij een vrouw ontstaat er bij een tekortkoming altijd discussie, met name over leiderschapskwaliteiten.’

Herstel van genderbalans is een weg van lange adem, beseffen alle sprekers. Moet er niet meer powerplay komen, reageert iemand uit het publiek, met het invoeren van een vrouwenquotum bijvoorbeeld? Marieke van den Brink is voorstander van een quotum. ‘We hebben lang genoeg gewacht op gendergelijkheid.’ Maar zo’n quotum moet volgens haar wel gepaard gaan met beleid dat zorgt voor een cultuuromslag van onderop, inclusief aandacht voor de te verwachten weerstanden. ‘Een quotum geeft het beleid meer urgentie’, aldus Van den Brink na afloop van het debat. / Paul van den Broek

Universiteitsmedewerkers kunnen alles vinden over het Mohrmann Programma via deze link.