Deze week huisde er een apart clubje in het Huygensgebouw. Een gemêleerde groep studenten, twee MIT-wetenschappers en een Spinozaprijswinnaar werkten er aan een kunstproject. Vanmiddag was de presentatie. Vox moest even wennen aan zoveel kunstzinnigheid.

[slideshow_deploy id=’31364′]
Vandaag geen gesprekken over grafeen, zwaartekracht of scheikundige processen in het auditorium van het Huygensgebouw. Het publiek praat over Armeense sonates en ‘golven van emoties’. Wie niet beter weet, waant zich aan de kunstacademie. Dat is deels waar, voor het project Blikwisseling werken studenten aan een bijzonder kunstproject. Na een week vol workshops (onder andere van de Nijmeegse Spinozawinnaar Katsnelson) onder leiding van twee MIT-wetenschappers rolden er uiteindelijk vier op wetenschap gebaseerde kunstinstallaties uit.

Zo hangt er achter in het auditorium een soort grote lampenkamp, met daarop een visueel spektakel geprojecteerd. Wie eronder kruipt, kan met zijn handen de projectie besturen. ‘Het interessante is het natuurlijke gevoel van technologie’, zegt Karlijn Sibbel, studente productdesign aan de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem, op geheel kunstzinnige wijze. Het geheel is gebaseerd op vuurvliegjes, een idee van een biologiestudent.

Het bijzondere aan Blikwisseling is dat er allerlei verschillende disciplines samenkomen. ICT-studenten brainstormen met kunstenaars en architecten. ‘Dat is het leukste, maar ook het moeilijkste van deze week. Al die disciplines zijn interessant, maar ook lastig op één lijn te krijgen’, zegt Sibbel.

Mila (‘doe maar zonder achternaam’), een Nijmeegse student organische scheikunde, komt deze week in een warm bad terecht. ‘Ik volg natuurlijk een keiharde bètastudie, dus het is heerlijk om eens een keer een echt diepgaand gesprek te kunnen voeren over onderwerpen waar veel van mijn studiegenoten niet voor open staan.’ Mila werkte deze week mee een installatie waarmee een Kinect-camera een voetbal volgt. Naarmate de bal gaat rollen klinken er geluiden die menselijke emoties uitbeelden, in drie verschillende lagen.

Het publiek – veel (groot)ouders en een handvol studenten – vindt het allemaal prachtig en te begrijpen. Schrijver dezes (een gecertificeerd cultuurbarbaar) vindt dat niet. Volgende week is er gelukkig weer college. / Tim van Ham