Een Utrechts zaaltje stroomde gisteren vol met afgevaardigden van studentenvakbonden en -verenigingen. Onderwerp van discussie: het sociaal leenstelsel. De tegenstanders waren door de overheersende aanwezigheid van deze groep – de doorsnee student bleef thuis – in de meerderheid.

Als David Ressing (22) geen recht had gehad op een basisbeurs, was hij misschien wel nooit begonnen aan zijn studie Culturele antropologie. Hij heeft immers al enkele jaren Biomedische wetenschappen achter de rug, zonder diploma als resultaat. Zijn ouders hebben allebei een inkomen, maar zijn gescheiden en hebben hun eigen huishouden te onderhouden, zo vertelt Ressing. ‘Ik kan daarom niet op hen terugvallen, maar ik krijg ook geen aanvullende beurs.’ Hij is blij dat hij door de basisbeurs toch de mogelijkheid had om aan een nieuwe studie te beginnen. ‘Dit is wat ik echt interessant vind.’

Zorgen
Ressing, die in Nijmegen studeert, is naar Utrecht gekomen voor het Landelijk Studentendebat over het sociaal leenstelsel, georganiseerd door Stichting Weet Wat Je Besteedt. Hij is niet de enige in de zaal die zich zorgen maakt over de effecten van het sociaal leenstelsel. Het publiek bestaat voor het gros uit leden van studentenvakbonden, studentenverenigingen en jongerenpartijen. Juist deze groep dreigt te worden getroffen door het leenstelsel. Extracurriculaire activiteiten blijken vaak moeilijk te combineren met het halen van tentamens, laten studentenorganisaties als het ISO, LSVb en LKvV weten.

Het debat stipt de ideologische tegenstellingen tussen voor- en tegenstanders nog maar eens aan. Moet een student zich netjes houden aan de tijd die voor een studie staat, of is het belangrijker dat hij zich persoonlijk ontwikkelt, zijn hart volgt, en misschien een bestuursjaar doet? Moet de maatschappij even veel blijven investeren in studenten, ook als zij na een paar jaar veel meer verdienen dan de bakker op de hoek?

Hypotheek
Tussen de ronkende oneliners door zijn het de onafhankelijke deskundigen van bijvoorbeeld het Nibud en de Vereniging voor schuldhulpverlening (NVVK) die wezenlijk bijdragen aan het doel van het evenement: informatieverstrekking. Yvon van Houdt van de NVVK maakt zich zorgen dat afgestudeerden hun studieschuld verzwijgen bij het afsluiten van een hypotheek, en daardoor in de problemen komen.

Gerjoke Wilmink van het Nibud vindt dat het uitgangspunt moet zijn dat afgestudeerden binnen vijftien jaar hun studieschuld afbetalen, ondanks de verruiming van de afbetalingstermijn naar 35 jaar. Immers, hoe langer je wacht met afbetalen, hoe hoger de rente oploopt. Mohammed Mohandis van de PvdA kondigt prompt aan dat het ‘geregeld moet worden’ dat de studieschuld ook snel afgelost moet kunnen worden, als daar behoefte aan is.

En zo kreeg het debat toch een informatieverstrekkend karakter. / Mathijs Noij