De naam van de nieuwe leerstoel van Marieke van den Brink – Gender & Diversity – verraadt dat het om meer gaat dan Vrouwenstudies, zoals haar leerstoel bijna 25 jaar geleden in Nijmegen werd geïntroduceerd. ‘Ik ga me richten op de samenhang van gender met etniciteit, leeftijd en klasse.’

Er is een mooie foto van Marieke van den Brink (38) in de Senaatzaal in de aula, poserend voor de portrettengalerij van Radboud rectores-magnifici. Een mannengalerij: sinds de oprichting van de universiteit in 1923 is de rector een man, zie ook de onlangs benoemde Han van Krieken die vanaf mei het rectoraat gaat vervullen. Gemiste kans? ’Het is zeker jammer, maar ik kan van buitenaf niet oordelen of het volledig via het old boys network is gegaan’, zegt Van den Brink. ‘Het gaat om de vraag of bij het zoeken naar kandidaten en in de sollicitatiecommissie aandacht is geweest voor vrouwelijke kandidaten. Ik hamer er met name op dat dit proces zorgvuldig moet gebeuren’.

Van den Brink heeft veel onderzoek gedaan naar sekseongelijkheid in organisaties, met name hoe de doorstroming van vrouwen naar de top blokkeert. Dit verdient volgens haar blijvende aandacht, juist ook in universiteiten waar vrouwelijke hoogleraren ver in de minderheid zijn. ‘Bij hoogleraren zit de beslissingsmacht, zij bepalen over onderwijs en de richting van onderzoek. Het is voor de toekomst van de wetenschap cruciaal dat er een betere genderbalans komt.’

Maar er is meer: de meeste mensen werken helemaal niet aan de top van een organisatie, maar in het midden- en lagere segment. ‘Er is veel retoriek over wat er in de top gebeurt: meer diversiteit in de leiding leidt tot creativiteit! Tot innovatiekracht! Maar hoe zit het in het midden- en lagere segment? Ook daar geldt dat er voor een gezond werkklimaat waardering moet zijn voor de verschillen. Hoe zit het met de Poolse werknemers in champignonkwekerijen? Ook die verhalen moeten we horen, daarom wil ik daar meer onderzoek naar doen.’

Onverminderde aandacht
Met de benoeming van Van den Brink komt er een eind aan het Instituut voor Gender Studies, waarover haar voorganger Willy Jansen jarenlang de scepter zwaaide. ‘Zonder zo’n instituut is de organisatie meer verbrokkeld, maar de aandacht voor het thema is onverminderd.’ Van den Brink wijst op de 120 docenten die in allerlei hoeken van de universiteit bezig zijn met gender en diversiteit. ‘Op die kracht bouwen we voort.’

Als mooi voorbeeld in het bestaande aanbod noemt Van den Brink de Interdisciplinaire collegereeks Extreme Makeover. Dit soort vakoverstijgend onderwijs moeten we koesteren en energie in blijven steken’. Ook een zelfstandige bachelor- of masterstudie zou in Nijmegen volgens haar niet misstaan. ‘Dit vakgebied staat in de emancipatietraditie van de universiteit. Ik ben er trots op dat ik hierop mag voortbouwen.’ / Paul van den Broek