Ze studeerden allebei scheikunde, promoveerden op dezelfde dag, deden alle twee een postdoc aan Stanford University, kregen samen twee kinderen en hebben nu ook allebei een ERC Starting Grant. Hoe mooi is dat?

‘Als je het zo opsomt, klinkt het wel klef hé’, lacht scheikundige Kim Bonger (37) in haar kamer op de derde verdieping van het Huygensgebouw. ‘Mooi toch’, reageert Martijn Verdoes (38), ook scheikundige en partner van Bonger.  Verdoes werkt in het Radboud Institute for Molecular Life Sciences (RIMLS) en is voor het interview de Heyendaalseweg overgestoken. Onlangs werd bekend dat Bonger een ERC Starting Grant krijgt voor haar onderzoek naar auto-immuunziekten. Verdoes, die er al een op zak had, tweette prompt: Two science careers Two kids Two ⁦‪ERC starting grants!

Aan tafel

Nee, tijdens het avondeten hebben ze het niet over chemie. Dat kan ook niet met kinderen aan tafel, die popelen om verslag te doen van de dag. ‘Maar toevallig zijn ze deze week bij opa en oma en dan praten we aan tafel wel over ons onderzoek’, zegt Verdoes. ‘We lopen regelmatig tegen dezelfde dingen aan en merken dat we veel van elkaars ervaring kunnen leren.’

Ze waren studiegenoten in Leiden, waar ze tot dezelfde vriendengroep behoorden. Maar de vonk sloeg pas over na de studie. Ze promoveerden ook in Leiden, direct na elkaar. Dat was in feite een toevallige samenloop van omstandigheden. ‘Het zag er naar uit dat wij in dezelfde week zouden promoveren en toen dachten wij: dan kunnen we het beter meteen op dezelfde dag doen. Anders moet de familie in één week twee keer opdraven.’

‘De enveloppen op onze deurmat waren even groot. We hadden het dus óf allebei gered óf allebei niet’

Na hun promotie reisde het stel een paar maanden rond. Om onderzoekservaring op te doen in het buitenland vroegen ze elk een Rubicon-beurs aan bij wetenschapsorganisatie NWO. Op de dag dat de beurstoekenning bekend zou worden gemaakt, vielen in huize Verdoes-Bonger twee enveloppen op de deurmat. Dat was wel even spannend, vertelt Verdoes. ‘We hadden gehoord dat de envelop van een toekenning afwijkend was van die van een afwijzing. De enveloppen op onze deurmat waren even groot. We hadden het dus óf allebei gered óf allebei niet.’ Een meevaller: ze kregen de beurs en vertrokken samen naar Stanford in Californië, waar ze bijna vier jaar woonden en werkten.

Portie geluk

Vijf jaar geleden kwamen ze naar Nijmegen. Bonger kreeg een plek op de afdeling organische chemie, Verdoes, wat later, bij immunoloog Carl Figdor. ‘We gebruiken allebei chemie om bepaalde ziektes te begrijpen dus we kunnen elkaar goed volgen.’ Met de ERC op zak kunnen ze aan de keukentafel nu ook andere vaardigheden bespreken. Bonger: ’Waar je voorheen vooral  bezig was met de uitvoering van je onderzoek, ben je nu meer een manager. Je runt in feite je eigen bedrijf. Dat moet je ook onder de knie krijgen.’ Verdoes vult aan: ‘Een beurs aanvragen is ook jezelf en je onderzoek verkopen. Dat is wéér een andere kwaliteit.’

En je hebt een portie geluk nodig, zeggen ze. ‘Er wordt vaak de suggestie gewekt dat je het allemaal in de hand hebt. Maar dat is helemaal niet zo. Natuurlijk, je kunt het verprutsen, dat heb je wel in de hand. Maar een goed cv en een goed voorstel is nog geen garantie voor succes. Slechts tien procent van alle voorstellen komt door de selectie. Heel veel excellente onderzoekers hebben dus gewoon pech.’ Verdoes: ‘Vanuit dat perspectief vind ik het echt bijzonder dat we allebei zo’n prestigieuze beurs hebben binnengehaald.’

Managen

Het is druk met een jong gezin erbij, dat zeker. Maar ze verdelen de taken fiftyfifty. Bonger: ‘Dit werk maakt het mogelijk om flexibel te zijn. Dat is natuurlijk praktisch met kleine kinderen erbij.’ Verdoes: ‘En we hebben opa en oma altijd nog. Zonder hen was het een stuk moeilijker geweest om alles thuis te managen.’
Hoe ze de toekomst zien? Bonger: ‘Wetenschappelijk gezien gaat het mij nu even voor de wind. Vlak voor de ERC-toekenning heb ik een vast contract gekregen, dat neemt een heleboel druk weg. En met deze beurs op zak kan ik me nu volledig richten op datgene wat ik het liefste doe: mooi en uitdagend onderzoek doen.’ Verdoes: ‘Ik vind het een grote eer om met een groep getalenteerde mensen te mogen werken om je nieuwsgierigheid te bevredigen. Dat we tegelijk ook nieuwe technieken ontwikkelen om immuuntherapie te kunnen verbeteren maakt het des te mooier.’