Gymnastiek, karate, basketbal, zwemmen, voetbal, en atletiek – Vox-reporter Linda van der Pol heeft alle sporten in haar thuisstad al gedaan. Nu ze aan de RU studeert gaat ze verder: voor Vox is ze op zoek naar meer exotisme. Ze neemt een kijkje bij tien verenigingen. Deze week: jiujitsu.

Verontrustend. Jiujiutsuclub Zanshin heeft etiquette op haar website staan. Met: ‘Bloedsporen op de mat zelf schoonmaken’. Met veel goede moed en een klein beetje lood in mijn blote voeten stap ik de dojo in. De spierbundels van de jiujitsu’ers zitten verstopt in die witte pakken. Dat geeft hoop. Net als de warming-up: kriskras door de zaal rennen en daarna sparren door elkaar op het hoofd, armen en buik te tikken. Ja, dit lukt! Er kijkt vandaag nog een meisje mee, daarom heeft trainer Joost Verbrugge het programma wat aangepast. Zodat wij niet zomaar wat staan te koekeloeren, maar actief meedoen. We beginnen op niveau één, maar al snel wringen we onze armen en benen in allerlei posities om onze tegenstander op de grond te gooien. Maar de rollen draaien om en opeens lig ik op de mat. Julian Machiels, derdejaars geneeskunde:  ‘Gooi jezelf niet op de grond, zet eens wat meer kracht in!’ Geduldig zijn ze, die vechtsporters, en ze hebben ook nog veel vertrouwen: ‘Kom op, je hoeft niet bang te zijn om ons te bezeren!’ Echt niet? We moeten elkaar vloeren, arm op de grond drukken en de eraan vastzittende hand omhoogtrekken. ‘Ik ben bang dat ik zijn arm breek!’ Verbrugge: ‘Dat is de bedoeling.’ Oké. Right. Hij nuanceert: ‘Nou ja, hier gaat het om vertrouwen. Wanneer de ander afslaat dan stop je. Dan zit hij op zijn grens.’ Later gaat het beter: ik haal mensen echt onderuit. Toegegeven, iedereen past zijn kracht aan, maar het voelt goed. Hoewel het ook ontzettend leuk is om zelf op de grond gegooid te worden. Het toffe aan jiujitsu? Het heeft een beetje van karate, judo en boksen. Trappen, slagen, worpen en houdgrepen – het komt allemaal langs. Gelukkig is dit een zelfverdedigingssport. Tegen het eind van de training doen sommige jongens handbescherming aan en bitjes in, maar hebben zij niets te vrezen van mij, dan ik niet van hen. Wat partijtjes volgen. Ronde één: trappen en boksen. Ronde twee: de tegenstander op de mat leggen en hem, in ronde drie, in de houdgreep brengen. De training sluit met een buiging. Verbrugge: ‘Als ik het goed begrijp, ga je nu nog zeven sporten doen en dan kom je terug bij ons?’ Geen bloed gezien op de mat, dus dat zit wel goed. NSJV Zanshin heeft ongeveer dertig leden. Er wordt op donderdagavond getraind in de dojo van het USC. Sommige leden doen aan wedstrijden. Het sportcentrum biedt cursussen aan op dinsdag en woensdag. Meer informatie? http://zanshin.ruhosting.nl/