‘Maatregelen tegen aanvraagdruk zijn gemiste kans’
Onderzoeksfinancier NWO presenteerde begin deze maand plannen om de kans op honorering van subsidieaanvragen te verhogen. Momenteel wordt slechts één op de acht onderzoeksprojecten gefinancierd. De Vakbond voor de Wetenschap VAWO noemt de nieuwe plannen ‘een druppel op de gloeiende plaat’.
Voorzitter Marijtje Jongsma van de Vakbond voor de Wetenschap (VAWO) is teleurgesteld over de nieuwe plannen van onderzoeksfinancier NWO. Die plannen moeten de kans van wetenschappers op onderzoekssubsidies verhogen. Jongsma noemt de voorstellen weliswaar ‘haarscherp van analyse’, maar ineffectief in de uitwerking. Zo wordt het door velen gehekelde Dagobert-Duck-effect – iemand met geld verwerft makkelijker nóg meer geld – niet aangepakt. ‘Curieus, want dergelijke maatregelen zijn relatief eenvoudig in te voeren. Daarbij: andere landen pakken dit fenomeen wél aan.’
De belangrijkste maatregelen ter verlichting van de aanvraagdruk:
- Een subsidie-call wordt uitgesteld totdat minstens 25 procent van de aanvragen gehonoreerd kan worden. Dit geldt niet voor de Vernieuwingsimpuls, de prestigieuze persoonsgebonden Veni-, Vidi- en Vici-beurzen.
- Universiteiten moeten inbeddingsgaranties bieden aan aanvragers. Indien een voorstel gehonoreerd wordt, moet de universiteit de indiener een passende functie garanderen. Bijvoorbeeld een tenure-track-positie voor Vidi-laureaten. NWO gaat met de VSNU in overleg over andere voorselectie-maatregelen.
- Excellente, maar net niet gehonoreerde voorstellen van Europese ERC-subsidierondes, krijgen een financiering uit de Vernieuwingsimpuls van NWO, indien daar geen aanvraag is gedaan.
- Een ‘sand pit’-model naar Duits voorbeeld waarin consortia het voortouw nemen bij de aanvraag. NWO voegt elementen samen uit kansrijke consortia tot één uiteindelijke toewijzing.
Vooral onderzoekers met tijdelijke aanstellingen worden afhankelijker van universiteiten, vreest Jongsma. ‘NWO wil de universiteiten een voorselectie laten maken van in te dienen aanvragen. Hiermee ontneem je eigenwijze, onafhankelijke wetenschappers de mogelijkheid om zelfstandig geld te verwerven en zich, onafhankelijk van hun werkgever, te profileren.’ De Vernieuwingsimpuls van NWO is alleen nog in naam persoonsgebonden, aldus haar kritiek. ‘Dan kun je beter het budget van NWO rechtstreeks naar de eerste geldstroom van de universiteiten overhevelen. Dat is eenvoudiger en efficiënter.’
Toenemende frustraties
Ook de maatregel om een subsidie pas te honoreren bij voldoende budget stuit op kritiek. ‘Hierdoor nemen de frustraties onder wetenschappers die nog geen vaste baan hebben alleen maar toe: instrumenten en calls verdwijnen immers achter de horizon van hun tijdelijke aanstelling.’
‘Hiermee ontneem je eigenwijze, onafhankelijke wetenschappers de mogelijkheid om zelfstandig geld te verwerven’
Jongsma verwacht niet veel van de maatregel om aanvragen van onderzoeksgroepen te integreren onder toezicht van NWO. ‘Dat is een vorm van sturing van bovenaf, terwijl samenwerking bij uitstek het beste werkt als dit bottom-up gebeurt. Dat laten allerlei onderzoeken zien. Ik verwacht niet dat dit tot heel vruchtbare projecten leidt.’
Plan verworpen
Radboud-hoogleraar Frits Vaandrager had vorig jaar ook een plan gelanceerd om de kans op honorering te verhogen: universiteiten mogen elk jaar precies zoveel aanvragen indienen als het aantal honoreringen van de laatste vier jaar, wat vanzelf leidt tot een honoreringspercentage van 25 procent. Tot zijn teleurstelling heeft NWO het voorstel verworpen. ‘Ik heb begrepen dat NWO er in principe wel voor was, maar dat de universiteiten het hebben tegengehouden.’
NWO wil de aanvraagdruk verlichten door de universiteiten een steviger vinger in de pap te geven, maar volgens Vaandrager zal de door NWO verlangde ‘inbeddingsgarantie’ niet leiden tot minder aanvragen. ‘Universiteiten zijn toch geneigd om onderzoekers de kans te geven om een aanvraag in te dienen, want een gehonoreerde beurs is altijd meegenomen.’
Subsidiegeld verdelen
Wel goed in het NWO-plan noemt Vaandrager de betere afstemming van de aanvragen voor de Europese beurzen (de ERC-grants) en de Vernieuwingsimpuls. ‘Dat zal de aanvraagdruk wel kunnen verlagen, omdat mensen dan gaan kiezen voor ofwel een ERC- ofwel een VI-aanvraag.’
Vaandrager is niet verbaasd dat het voorstel van Marten Scheffer, van de Wageningse universiteit, het niet gehaald heeft. Hierin zouden onderzoekers het geld onderling verdelen en NWO in feite overbodig maken. Het idee is nu dat een aantal promovendi zo’n model verder uitwerken. ‘Dat is precies mijn idee. Maar het is goed om het plan van Scheffer eerst in het klein en met simulaties te testen of het werkt, en het dan pas op te schalen. De wetenschappelijke aanpak inderdaad.’
L.J. Lekkerkerk (Hans) schreef op 26 oktober 2017 om 21:22
Voor bedrijven bestaat het instrument ‘Overhead Value Analysis’ (OVA). Ofwel: wat is de toegevoegde waarde van staf en bestuurlijke overhead voor de prestaties van de hele organisatie.
Is zoiets wel eens gedaan voor het onderzoek in Nederland? Bij NWO werken 1.100 mensen die zo te zien geen onderzoek doen (is ong. 110 mln aan salaris), elk VSNU-lid heeft staf die zich met onderzoek en oz-aanvragen ‘bemoeit’, en dan alle tijd van onderzoekers die aan vergeefse aanvragen schrijven en aan optreden als reviewer voor NWO-programma’s wordt besteed … dat is allemaal overhead. En zou de goede score van NL-onderzoek hieraan te danken zijn? Of is het hieraan te wijten dat NL niet nog hoger scoort?
Als bedrijven zo’n 25% of minder als succespercentage met offertes hebben is ofwel de markt/economie heel slecht of ze zijn zelf veel slechter dan concurrenten