Dit jaar opent de rechtenfaculteit haar nieuwe onderkomen, het Grotius. Maar voor het zover is komt een leger van bouwers, architecten en planners voorbij. Vox volgt de mannen (en een enkele vrouw) die het maken. In deel zesentwintig Joppe Leenaars van Nelissen Ingenieursbureau, het adviesbureau verantwoordelijk voor het ontwerp van de installaties. ‘Ook wat je niet ziet maakt een gebouw mooi.’

Al vier jaar is Joppe Leenaars betrokken bij het Grotiusgebouw, om van meet af aan de installatietechniek een stem te geven in het ontwerpproces. Integraal ontwerpen heet dat, en bij Grotius loopt dat prima. Het fijne samenspel werpt nu zijn vruchten af, zo wijst hij op de loopbruggen in het gebouw. ‘De architect wil die heel rank houden, wat een speciale oplossing vergt voor bedradingen en leidingen. De grootste puzzel was om dat te laten lukken.’

Joppe Leenaars toont lopend door het gebouw trots alle door zijn bureau bedachte oplossingen. In kelders zijn grote machines weggewerkt, in de ruimtes boven de plafonds lopen de kilometers draden en leidingen. Hoe verhoudt die trots zich tot hetgeen het publiek van zijn werk krijgt te zien, namelijk: zo min mogelijk? Leenaars wijst op details: je ziet nog veel. De gaten in wandjes om de akoestiek te regelen, de manier waarop de sprinkler in het plafond is weggewerkt. Maar inderdaad, het meeste zie je niet. ‘Maar ook aan mooi wegwerken ontleent het gebouw zijn glans.’

Een heikel punt in een gebouw van glas is de koude- en warmteregeling, in het Huygens bijvoorbeeld al jaren een bron van irritatie. ‘We zijn weer tien jaar verder’, zegt Leenaars, die de details van de Huygensproblemen overigens niet exact kent. Hij wijst op de luifels rondom alle verdiepingen in het gebouw, zo aangebracht dat zomer- en winterlicht mooi naar binnen kan vallen. Of het echt werkt weten we pas na ingebruikname, zegt Leenaars,‘ maar al onze simulatieberekingen geven het volste vertrouwen’. De echte conclusie valt pas te trekken als de studenten en medewerkers in het gebouw zijn getrokken. ‘Ik ben pas echt trots als zíj tevreden zijn.’ / Paul van den Broek