In 2014 opent de rechtenfaculteit haar nieuwe onderkomen, het Grotius. Maar voor het zover is komt een leger van bouwers, architecten en planners voorbij. Vox volgt de mannen (en een enkele vrouw) die het maken. In deel tweeëntwintig: Ron van der Zeijden, uitvoerder bij Kropman Installatietechniek. ‘Het is een uitdaging om dit gebouw op een constante temperatuur te houden.’ Kropman Installatietechniek verzorgt onder andere de centrale verwarming, het sanitair, de sprinklers en het klimaatbeheersysteem in het Grotiusgebouw. Hun installateurs – zo’n vijftig man, inclusief onderaannemers uit Duitsland, Polen en Litouwen – worden aangestuurd door uitvoerder Ron van der Zeijden. Van der Zeijden: ‘Gelukkig ben ik een stressbestendig persoon, want het is nogal een dynamisch proces. Het weer, wijzigingen van de architect en de levering van materialen; het zijn allemaal factoren waarvan je afhankelijk bent. De problemen zijn gelukkig nooit onoverkomelijk. Af en toe moeten we alleen wat extra uren maken om toch op schema te blijven.’ Het bijzondere ontwerp van het Grotiusgebouw heeft zo zijn invloed op het installatiewerk. Van der Zeijden: ‘Door de wanden van glas rondom en het atrium, de grote open ruimte in het midden, is het best een uitdaging om voor een constante temperatuur in het gebouw te zorgen.’ Ook de eisen van duurzaamheid vragen om vernuftig installatiewerk. ‘Bijvoorbeeld de grijs-waterinstallatie. Door middel van speciale dakbedekking wordt regenwater opgevangen waarmee – nadat het gefilterd is – de wc’s worden doorgespoeld.’ Het Grotiusgebouw ligt midden op de campus, ‘maar van het hele campusgebeuren krijg niet zoveel mee’, zegt Van der Zeijden. Lachend vertelt hij dat hij nog wel eens een paar waggelende studenten ziet als hij rond half zes ’s ochtends de stad inrijdt. Zelf heeft hij de mts gevolgd. ‘Mijn school was niet echt een plek waar je graag was. Het was allemaal erg sober.’ Dat is volgens Van der Zeijden wel veranderd. ‘Mijn indruk is dat er hier wordt nagedacht over hoe mensen zich het beste kunnen ontwikkelen, en dat het bovendien nog gezellig is ook. Misschien dat een van mijn kinderen hier ooit nog eens terechtkomt.’ / Freek Turlings