Omdat de woorden 'it giet oan' tot een ver verleden lijken te behoren, reizen jaarlijks veel Nederlandse schaatsliefhebbers naar Oostenrijk voor de Alternatieve Elfstedentocht. Een van hen is student biomedische wetenschappen Manon Gremmen (23). Voor haar loodzware tocht van 200 kilometer sprak ze telefonisch met Vox. 'Het wordt afzien.'

De Alternatieve Elfstedentocht, wat is dat voor iets?

‘Al tientallen jaren vertrekt er een grote groep Nederlanders naar de Weissensee – een enorm meer in Oostenrijk – om daar de Alternatieve Elfstedentocht te rijden. Het begon ooit met alleen die tocht, maar door de jaren heen zijn er steeds meer wedstrijden bijgekomen. Tegenwoordig zijn er binnen acht dagen vier wedstrijden: een van 40 kilometer, een van 60 kilometer, de Open Nederlandse Kampioenschappen (ONK) van 100 kilometer en vandaag is dus de Alternatieve Elfstedentocht van 200 kilometer.’

‘Naast de vier wedstrijden heb je ook nog meerdere toertochten voor recreanten. Alle hotels zitten vol met Nederlanders. Het is een enorm circus.’

Je hebt er al drie wedstrijden opzitten. Hoe zijn ze gegaan?

‘Eerlijk gezegd nogal wisselend. De eerste wedstrijd van 60 kilometer ging goed, maar bij de ONK ben ik drie keer gevallen. Het sneeuwde vanaf de start erg hard, waardoor ik niet goed kon zien. Het doet wel iets met je moraal als je zo vaak valt. Ook om mezelf te sparen ben ik na dertig kilometer gestopt. Bij de laatste wedstrijd ben ik weer gevallen, maar toen heb ik de race wel uitgereden.’

‘Op natuurijs valt iedereen zeker één keer’

‘Het is niet gek zo vaak te vallen op natuurijs. Ik heb pech gehad, maar iedereen valt zeker één keer. Het ijs wordt schoongeveegd met een schuiver, maar het blijft natuurijs met scheuren, hobbels en slechte delen.’

Wat doe je buiten de wedstrijden om?

‘Ik ben hier natuurlijk om een prestatie neer te zetten, dus ik doe geen gekke dingen. Op dagen dat ik niet hoef te schaatsen fiets ik op mijn mountainbike om de benen los te houden. Aan de rand van de ijsbaan staat een grote feesttent waar wordt gefeest en gedronken, maar daar ben ik nog niet geweest. Ik ga wel naar de bingoavond na de Elfstedentocht. Die avond wordt aan elkaar gepraat door Jannes, de commentator van alle wedstrijden. Tijdens de dagen hier is hij tot wel twaalf uur lang bezig met commentaar geven. Hij doet het erg leuk, al valt hij soms in herhaling.’

Vandaag is de belangrijkste wedstrijd: de Alternatieve Elfstedentocht. Wat verwacht je ervan?

‘Om de tocht uit te rijden moet ik dus 200 kilometer schaatsen. Vorig jaar deed ik voor de eerste keer mee, maar toen ben ik na 120 kilometer uitgestapt. In het begin reed ik zelfs in de kopgroep, maar op een gegeven moment kwam ik mezelf tegen. Ik had te weinig gegeten en gedronken.’

‘Weten wat je kan verwachten bij zo’n zware tocht is enorm belangrijk. Met de ervaring van vorig jaar wil ik nu zo ver mogelijk komen. Het wordt afzien: in totaal sta ik zo’n zeven uur op het ijs als ik de tocht uitrijd. Gelukkig ben ik wel iemand die het uiterste uit haar lichaam kan halen. Dat is ook nodig: als je topsport bedrijft, moet je afzien soms leuk vinden.’

 De Alternatieve Elfstedentocht is vandaag live te volgen via schaatsen.nl/marathon