Het net opgeleverde Mariënboschcomplex loopt sinds vorige week langzaam vol. De studenten zijn veelal blij verrast met hun kamer die ze vooraf alleen op een plattegrond konden zien. ‘Ik ben verliefd!’

Druppelsgewijs mogen de studenten hun intrek nemen in hun nieuwe onderkomen in het Mariënboschcomplex. Een topdrukte is het nog niet. De studenten die er al wel zijn hebben bijna zonder uitzondering vader of moeder mee gesleept om te helpen klussen.

‘Er moet nog wel veel gebeuren’, zegt Ilse Jansman, eerstejaarsstudent verpleegkunde aan de HAN, die een kamer huurt in het oude, opgeknapte blok van het complex. ‘Maar het is nu al supertof hè? Het plafond is meer dan drieënhalve meter hoog.  Dat vind ik geweldig, al moesten we daardoor wel even een ladder van een bouwvakker lenen om de lamp op te hangen.’

Merel van Oeffelen, derdejaarsstudent politicologie, moest bij het betreden van het complex aan Harry Potter denken. ‘Het lijkt Zweinstein wel! Ik vind het fantastisch.’
Tussen alle lof door heeft ze één klein kritiekpuntje: ‘De bakstenen van het nieuwe en het oude deel matchen niet. Daar moet ik wel even aan wennen.’

Sander Kammeraat, tweedejaars student filosofie, sjouwt een etage lager een kleine twintig bordspellen zijn nieuwe toko in. ‘Ik vind het prachtig.’
Zijn moeder vult aan: ‘Het lijkt wel een appartement.’ Kammeraat zit op de begane grond, aan de knusse binnentuin. ‘Ideaal met verhuizen. En als het lekker weer is, kan ik mooi buiten zitten.’

Floortje Blaas, tweedejaarsstudent mondzorgkunde aan de HAN, loopt voor het eerst haar kamer binnen op het moment dat de Vox-delegatie langskomt. Haar ouders hebben de muren dan al gewit. ‘Ik vind het heel mooi! Het is niet groot, maar laten we dat maar knus noemen’, lacht ze.

Laure Vorstenbosch, vierdejaars geneeskundestudent, heeft wat meer moeite met het aantal vierkante meters van haar kamer – of eigenlijk het gebrek daaraan. ‘Het valt een beetje tegen. Volgens de plattegrond zou ik eigenlijk wat meer ruimte moeten hebben. Maar goed, dat went wel. Het complex is gelukkig wel prachtig.’

‘Hier ga ik voorlopig niet meer weg’, zegt Yvonne Bekker, tweedejaars geneeskundestudent. ‘Zo’n oud gebouw is helemaal mijn stijl. Het hoge plafond is geweldig. Mijn vorige kamer was negen vierkante meter, dus ik zou er hoe dan ook op vooruit gaan.’

 

Ook Belal Nasimi is in zijn nopjes met zijn nieuwe woonruimte. ‘Voor honderd euro per maand meer krijg ik vier keer zoveel ruimte. Ik hoefde dus niet lang na te denken toen ik hoorde dat ik hier kon wonen.
Ik vind het ook geweldig dat je op sommige plekken nog kunt zien dat dit vroeger een klooster is geweest. Niet dat je daar iets aan hebt, maar toch…’

Semih Rayman, derdejaars rechtenstudent, is het meest enthousiast van allemaal. ‘Man, ik ben verliefd! De omgeving is geweldig, iedereen is vrolijk en op mijn kamer heb ik alles voor mezelf.
Het is een échte woning. En toevallig kwam ik er gisteren achter dat een goede vriend van me precies boven me woont. Wat wil je nog meer?’ /Tim van Ham, foto’s: Marjolein van Diejen