De medezeggenschap heeft gisteren ingestemd met de Strategie, het visiedocument dat voorheen altijd het Strategisch Plan werd genoemd. Leden van de Gezamenlijke Vergadering uitten wederom stevige kritiek, maar besloten het document te laten passeren.

Met een aanloop van meer dan een half jaar heeft het college van bestuur gisteren groen licht gekregen voor haar nieuwe visiedocument. Na een stevige discussie met collegevoorzitter Daniël Wigboldus besloten veruit de meeste leden van de Gezamenlijke Vergadering in te stemmen met het document. Eén lid van de Ondernemingsraad, Nick Mulder, onthield zich van stemming en de vierkoppige studentenfractie AKKUraatd stemde blanco.

‘Waarom is het zo moeilijk om te zeggen dat werkdruk prioriteit heeft?’

Wigboldus benadrukte van meet af aan dat het college van bestuur de tijd wilde nemen voor het document. Iedereen moest de mogelijkheid krijgen om zijn input te leveren, vertelde hij in oktober vorig jaar. De universiteit organiseerde daarvoor vijf ‘sessies’, met discussies en de mogelijkheid voor deelnemers om ideeën aan te dragen.

Het Strategisch Plan werd door de centrale medezeggenschap, die instemmingsrecht heeft over het document, aanvankelijk met veel scepsis onthaald. ‘Te weinig concreet’, zo klonk het in mei, eveneens tijdens een vergadering met het college van bestuur. Het document las, volgens de medezeggenschap, als een opsomming van waarden waar je onmogelijk tegen kon zijn. De term ‘reclamefolder’ viel twee weken geleden, tijdens de voorbereidende vergadering, in afwezigheid van het college.

Werkdruk

Vanwege de kritiek van de medezeggenschap werd het Strategisch Plan omgevormd tot Strategie, een naam die minder zou moeten impliceren dat het om concrete maatregelen zou gaan. Volgens Wigboldus is het belangrijk dat de strategie enkele jaren mee moet gaan. Te concrete maatregelen zouden dat in de weg zitten.

Nam niet weg dat ook gisteren de kritiek nog stevig was. Het college van bestuur moest – ter plekke – nog tegemoetkomen aan eisen van de medezeggenschap. Centrale aanklacht: waarom werd het probleem van werkdruk onder personeel niet als prioriteit bestempeld? ‘Waarom is het zo moeilijk om dat gewoon te zeggen?’ vroeg FNV-voorman Lau Schulpen zich af. ‘Zo moeilijk is dat toch niet?’

‘Niet met al onze vragen en adviezen is iets gedaan’

Ondernemingsraadvoorzitter Bernadette Smelik deed de suggestie om een zin toe te voegen in de passage over de hechte academische gemeenschap die de universiteit wil zijn, waarin werkdruk en studentenwelzijn als aandachtspunten worden genoemd waar het college van bestuur actief beleid op voert. Stante pede nam het college van bestuur dat voorstel aan.

Ondanks zijn eerdere kritiek, besloot Lau Schulpen uiteindelijk in te stemmen met het plan. ‘Aan onze belangrijkste eis is voldaan’, lichtte hij vandaag telefonisch toe. ‘Het college van bestuur heeft het belang van werkdruk erkend en aangegeven dat ze daar iets aan willen doen.’ Bovendien kan het plan nog van pas komen, in de toekomst, meent Schulpen. ‘Het is een uitstekend middel om onszelf en het college scherp te houden. Nu hebben we een meetlat om toekomstig beleid langs te leggen.’

Studentenwelzijn

Volgens Sander van der Goes bevond zijn studentenfractie AKKUraatd zich in een spagaat. ‘We waarderen de doelen die in de strategie zitten: toegankelijkheid, duurzaamheid en privacy, maar we vinden de Strategie niet concreet genoeg.’ Van der Goes miste hoe die doelen gehaald gaan worden en bovendien heeft zijn fractie veel vragen gesteld en adviezen ingediend ‘waar niet altijd iets mee is gedaan.’ Daarop besloot AKKUraatd blanco te stemmen.

Studentenfractie asap stemde wel in met de strategie. ‘Wij kunnen ons in grote lijnen vinden in de tekst, helemaal nu ook studentenwelzijn concreet benoemd wordt’, zegt fractievoorzitter Xander van Ulsen. Dat de strategie op sommige vlakken abstract is gehouden, vindt hij een goede zaak. ‘Zo ontstaat meer beleidsvrijheid. Niet enkel voor het college, ook voor de medezeggenschap en de faculteiten. Met een te concrete strategie loop je het risico dat je er later niet meer op kan terugkomen.’