Ieder jaar trekken er weer vele studenten vanuit Nijmegen naar Down The Rabbit Hole. Maar hoe ziet een doorsnee festivaldag er eigenlijk uit? Van vergeten tentstokken tot op de nek klimmen van een onbekende. Vox sluit aan bij twee studenten die voor het eerst afreizen naar het festival.

Een festival op zo’n tien kilometer van Nijmegen? Dat is voor veel Nijmegenaren een goede reden om een kaartje te bemachtigen. Niet gek dus dat er op Down The Rabbit Hole (DTRH) ook enkele honderden – zo niet een paar duizend Nijmeegse studenten rondlopen. Het driedaagse evenement bij recreatieplas De Groene Heuvels in Ewijk is razend populair.

Voor de doorgewinterde festivalganger is een feestweekend inmiddels vaste prik. Maar wat komt er eigenlijk precies allemaal bij kijken tijdens een festival? Om daar achter te komen liep Vox mee met studenten Anna (24) en Sophie (23)*.

De reis begint donderdagmiddag. Hoewel Down The Rabbit Hole officieel pas vrijdag begint, is de immense festivalcamping die naast het terrein staat al een dag eerder open. De tocht naar Ewijk gaat per auto: instappen, via Spotify de DTRH-playlist aan op de boxen en gaan. ‘Ik ben zo benieuwd naar de sfeer en het terrein’, zegt Sophie. Niet gek, voor het tweetal is het de eerste keer dat ze naar het festival gaan.

Voorbereidingen

In de dagen vooraf zijn al de nodige voorbereidingen getroffen. De tent is geregeld, het gasstelletje is van zolder gehaald, de twee stoeltjes die al jaren stof aan het vangen waren in een hoek van het studentenhuis zijn schoongemaakt en het huishoudelijke reglement is tot in de puntjes doorgelezen. ‘Een goede voorbereiding, is het halve werk’, zegt Anna trots.

Na een aardige zoektocht – slechts twee keer verkeerd gereden – is de auto geparkeerd en is het tijd om de spullen naar het terrein te sjouwen. Daarvoor is een bolderkar geen overbodige luxe, is de les die we al snel leren. Waar wij pauzes houden met de zware tassen lopen andere festivalgangers een stuk vlotter naar hun kampeerplek toe.

‘Het doel is om voor het donker de tent op te zetten’, zegt Anna. Dat lijkt eenvoudig, ware het niet dat de goede voorbereiding helemaal niet zo goed blijkt te zijn. De tentstokken vergeten. Terug naar de auto en op en neer naar Nijmegen dus. Uiteindelijk staat de tent met het vallen van de schemering.

‘Ze zijn hier gewoon tot 04.30 uur aan het draaien, echt bizar’

Na een eerste nacht (de redactie slaat overnachten op de camping over en keert huiswaarts) begint vrijdag de echte feestvreugde. Het eerste biertje wordt begin van de middag open getrokken: het festival is begonnen. ‘Ze zijn hier gewoon tot 04.30 uur aan het draaien hè’, zegt Sophie terwijl ze het programmaboekje doorbladert. ‘Echt bizar. Maar of we dat ook elke avond vol gaan houden, dat denk ik niet.’

De twee hebben naast alcohol – festivalgangers mogen acht liter per persoon meenemen voor het gehele weekend – ook oppeppende middelen meegenomen, om het vol te houden tot in de late uurtjes. Niets vreemds overigens, hoewel het officieel verboden is, heeft het overgrote deel van de studenten en andere festivalgangers die we tijdens het festival spreken toch iets van drugs meegenomen (zie kader).

Maar alleen voor alcohol of drugs ga je natuurlijk niet naar een festival. Het gaat om de sfeer en de ervaring. En DTRH staat bij uitstek bekend om haar authentieke karakter: aan vrijheid en eigenzinnigheid geen gebrek onder de bezoekers. ‘Dit is het raarste wat ik ooit heb gezien’, zegt Sophie lachend, terwijl ze een filmpje laat zien van mensen in balletpakjes met konijnenoren op, die een dansje aan het leren zijn aan een groep mensen.

Na het avondeten wordt het festivalterrein weer opgezocht. Op het menu staat pasta met wat verse groentes, gekookt bij de tent – dat bespaart geld, op het festivalterrein kost een flinke hap eten al snel tussen de 10 en 18 euro. We spreken af om naar rapper Joey Bada$$ te gaan. De wordt gelijk de grootste verrassing voor Sophie tot nu toe: ‘Ik had niet verwacht dat ik dit zo leuk zou vinden’, roept ze enthousiast.

Drukte

We verlaten het optreden van de Amerikaanse rapper iets eerder om een goed plekje bij het hoofdpodium te bemachtigen, want het is eindelijk tijd voor de artiest waar de twee het meest naar uitkijken: de Britse producer en dj ‘Fred again..’. Een idee wat meer bezoekers hadden, dus om vooraan te komen worstelen we ons een weg door de menigte heen. De show begint, en zo’n anderhalf uur lang mixt de artiest live zijn bekendste nummers in hoog tempo op het podium. Een succes, zo vinden Anna en Sophie. Anna: ‘Iemand bood aan of ik zijn nek wilde, omdat ik zo klein ben. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. En toen kwam ook nog eens mijn favoriete nummer.’

Na wat nagenieten en een laatste drankje trekt de Vox-redactie rond 02.00 uur richting de tent, terwijl Anna en Sophie nog doordansen.

Een rustige nacht wordt het echter niet. De wind steekt op en het begint ook te regenen, wat voor de nodige omgewaaide partytenten en kapotte tenten zorgt op de camping. Ook de tarp die over onze tenten heen gespannen was, om zo een droge zitplaats te maken in het midden, heeft het begeven. Omdat het de hele dag blijft regenen, besluiten we de constructie ’s ochtends toch maar weer op te tuigen. Tegen beter weten in: tot twee keer toe schiet het doek weer los.

Knakworstjes en bananenbrood

Als rond 14.00 uur iedereen de roes heeft uitgeslapen is het tijd voor ontbijt. Knakworstjes – zonder saus – en zelfgebakken bananenbrood. De Vox-redactie verplaatst zich inmiddels naar het festivalterrein, de twee dames besluiten toch nog wat slaap te pakken.

Waar vrijdag de sfeer er goed in zat, is de regen de grote spelbreker op zaterdag. Het is koud en guur en het festivalterrein is op sommige plekken veranderd in een modderpoel. In de avond klaart het eindelijk op. De sfeer zit er ook aanzienlijk beter in. Anna en Sophie hebben na het avondeten een druk programma voor de boeg: met onder andere zanger Jacob Collier en afsluiter Burna Boy bij het hoofdpodium.

‘Wij gaan nog wel wat uurtjes dansen’

Na een lange en regenachtige dag houdt de Vox-redactie het tegen het eind van de avond voor gezien en rijden we terug naar Nijmegen. Voor Anna en Sophie daarentegen begint de avond pas net. ‘Oh, gaan jullie nu al naar huis? Zonde! Wij gaan nog wel wat uurtjes dansen’, zegt Anna opgewekt.

Yogasessie

Hoewel er zo’n 40.000 bezoekers komen op DTRH, zijn Anna en Sophie toch al redelijk wat bekenden tegengekomen, vertellen ze de ochtend erop. ‘We stonden bij Burna Boy heel toevallig naast twee gasten die we ’s middags al hadden ontmoet. Dat was mega leuk’, vertelt Sophie.

De studentes starten de derde festivaldag met een goed ontbijt bij de tent en lopen daarna richting het terrein voor een vroege yogasessie. Ze hebben nog een hele dag te gaan. ‘We gaan alles uit de laatste dag halen’, besluit Anna.

* De namen Anna en Sophie zijn gefingeerd. Het tweetal wil graag over hun festivalervaring vertellen, maar niet dat hun echte namen daarbij verschijnen (zie kader).