De ongeschreven regels van de Senaat

11 nov 2015

Hoogleraar Parlementaire geschiedenis Carla van Baalen mocht voor het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis negen middagen aanschuiven bij de vergadering van de Eerste Kamer. Daar bestudeerde ze de talloze ongeschreven regels van de senaat. ‘Het duurt jaren voordat je die allemaal kent.’

De vergaderzaal van de senaat, waar Van Baalen negen keer aan mocht schuiven. Niet op de tribune, maar 'gewoon' achterin de zaal. Zodat ze ieder woord kon horen.
De vergaderzaal van de senaat, waar Van Baalen negen keer aan mocht schuiven. Niet op de tribune, maar ‘gewoon’ achterin de zaal – zodat ze ieder woord kon horen.

Het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis 2015 gaat over de Eerste Kamer. Hoogleraar Carla van Baalen, tevens hoofd van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis, wilde voor dat boek graag een stuk schrijven over de regels, gewoonten en tradities van de Nederlandse senaat. Ze vroeg en kreeg toestemming van het College van Senioren om de vergaderingen vanuit de zaal te volgen en kon daar alles vanaf de eerste rang volgen.

Dat was niet alleen wetenschappelijk gezien interessant, maar ook erg leuk. ‘Ik zat vaak als eerste in de zaal en heb me toen meermaals gerealiseerd wat een bijzondere opdracht dit was. In het begin werd ik nog een beetje vreemd aangekeken door de Eerste Kamerleden, maar na een paar vergaderingen ga je er echt een beetje bijhoren. Dat levert een heel bijzonder inkijkje op.’

Op de vuist
Al snel ontdekte Van Baalen dat de omgang in de Eerste Kamer aan elkaar hangt van ongeschreven regels en conventies. ‘Zo geeft iedereen de voorzitter, de griffier en de ondergriffier voor een vergadering een hand. Dat staat nergens in het reglement van orde, maar toch gebeurt dat iedere keer. Zo zijn er heel veel tradities die je als nieuw senaatslid moet leren. Het duurt jaren voordat je weet hoe dat allemaal werkt.‘

De ongeschreven regels van de Eerste Kamer hebben wel degelijk een functie, volgens Van Baalen. De conventies zorgen er simpel gezegd voor dat het bij woorden blijft en men elkaar niet te lijf gaat in de Eerste Kamer. ‘Het is soms verbaal knokken in de vergaderzaal en het gaat om grote belangen. Het spreken via de voorzitter – bijvoorbeeld – dempt de emotie. Daarnaast kun je na een verloren discussie makkelijker door als de democratische beslissing heel secuur tot stand is gekomen. Het is dus zeker niet zo dat alle tradities alleen voor de bühne zijn.’ / Tim van Ham

0 reacties

  1. Gordon Freeman schreef op 12 november 2015 om 12:37

    kan Carla ons ook toefluisteren of Frank Underwood’s Omertà * ook tot de ongeschreven regels van de Eerste Kamer behoort ?

    * Underwood’s Omertà: toen van de 36 vóór de studievoorschotwet stemmende most honourable Senatoren er maar liefst 18 op het moment van stemming tevens als Professor of anderszinds in het Hoger Onderwijs werkzaam bleken te zijn verordeneerde Frank Underwood al lispelend een Omertà om hun evidente belangenconflict voor de niet disproportioneel in de Eerste Kamer vertegenwoordigde buitenwacht te verdonkermanen. Iedereen maakt zich vandaag wel heel druk over wie er uit de ‘Commissie Stiekem’ heeft gelekt maar is Underwood’s Omertà niet vele malen … delicater ?

    http://bit.ly/1kOKjdw

    https://youtu.be/dQOTo_C4NyM?t=39

    met vriendelijke groet , Gordon Freeman lid van de VPN fractie Tweede Kamer
    (lid van de VPN fractie Tweede Kamer)

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!