Radboudmedewerker Maud Ramakers loopt dit jaar voor het eerst de Nijmeegse Vierdaagse. Ze doet mee vanwege de persoonlijke uitdaging, maar vooral ook om geld op te halen voor onderzoek naar een zeldzame vorm van kanker. Voor Vox houdt ze deze week een dagboek bij. Vandaag deel V: de Via Gladiola.

Wauw. We zijn binnen!

De dag begon niet al te best. Bij het opstaan ’s nachts blijkt er een naar pijntje in mijn knie geschoten te zijn. Met tegenzin begeef ik me naar de startlocatie op de Wedren. Ik moet en zal finishen, maar het zal geen pretje worden vandaag.

De eerste kilometers van de dag vallen me zwaar. Echt zwaar. Ik heb pijn en wil gewoon klaar zijn. Toch moet ik doorzetten want de etappe van vandaag is 42.5 kilometer. De eerste 20 kilometer is het afzien. Ik kom niet lekker in de flow, en een saaie – en vooral hele lange – dijk richting Linden maakt het niet beter.

In Cuijk kan ik me gelukkig goed herpakken. Hier komt mijn schoonfamilie vandaan, die op meerdere plekken door het dorp staan aan te moedigen. Hun enthousiasme en aanmoediging maakt me weer vrolijk. Wanneer we de pontonbrug over zijn hoeven we eigenlijk alleen nog maar rechtdoor. Toch duurt ook die weg echt nog lang wanneer je pijn aan je voeten hebt, zeker als je alleen maar aan die Via Gladiola kan denken.

‘Dat ik geld op heb kunnen halen voor haar ziekte, is voor mij de kers op de taart’

Maar na vier dagen lopen, afzien, zingen, dansen, blarenpleisters plakken en héél vroeg opstaan, is het dan eindelijk zo ver. We worden door duizenden mensen onthaald op de St. Annastraat. Een super bijzonder gevoel. Wanneer we onze familie en vriendinnen langs de kant zien, moeten Marije en ik allebei huilen. De euforie van het moment in combinatie met al het afzien van de dagen daarvoor maakt toch wel wat los, zo blijkt dan. Iedereen geeft ons gladiolen en we zijn zo trots en zo blij!

Ik ben ontzettend blij dat ik een keer mee heb gedaan aan de Vierdaagse. Wat een bijzonder evenement is dit! Met al die duizenden wandelaars samen die fysieke uitdaging aangaan, en dat meerdere dagen achter elkaar. Alle mensen die meedoen zijn vrolijk, aardig en open. Ook alle vrijwilligers die dit evenement mogelijk maken verdienen applaus voor hun inzet en enthousiasme. Wat is Nijmegen toch een heerlijke stad!

Mijn moeder heeft ons deze week elke dag eten en drinken gebracht langs de route, en kwam ’s avonds naar ons huis om voor ons te koken. Dat ik met deze Vierdaagse ook geld heb kunnen ophalen voor haar ziekte, is voor mij de kers op de taart. Aan wie heeft gedoneerd: mijn dank is groot!