Afgelopen week heeft Jason Schreurs (24), masterstudent biomedische wetenschappen, meegedaan aan de Race around the Netherlands. In 4 dagen, 13 uur en 28 minuten heeft Scheurs heel Nederland gezien op zijn wielrenfiets. Zijn prijs? Eer en een levenservaring.

Vier dagen lang op een fiets zitten, waarom?

‘Lange afstanden fietsen heb ik altijd leuk gevonden. In het verleden ben ik al drie keer van Amsterdam naar Parijs gefietst en ik zocht dus wel een nieuwe uitdaging. Toen ik over de Race around the Netherlands hoorde heb ik even getwijfeld of ik dat wel kon. De route omvat zo’n 1.600 kilometer in vier dagen: dat zijn meer kilometers dan renners in de Tour de France per dag fietsen. Met het idee: ‘niet geschoten is altijd mis’ heb ik me toch ingeschreven.’

Je bent uiteindelijk als vierde geëindigd, een mooie prestatie! Zou je het anders aanpakken als je het nog een keer zou doen?

‘Jazeker. Ik heb gebruik gemaakt van Vrienden op de fiets, een stichting die fietsers en wandelaars verbindt met gastvrije mensen die een slaapplek aanbieden. Elke nacht sliep ik bij andere mensen. Je komt laat aan en gaat vroeg weg, maar de mensen waren altijd nieuwsgierig en maakten graag een praatje. Als je moe en chagrijnig bent na een dag fietsen heb je daar soms geen behoefte aan. Dat is lastig want je wilt niet ondankbaar overkomen. Een volgende keer zou ik zelf spullen meenemen en in de natuur slapen, dan ben je vrijer in je aankomst en vertrek. Zo zou ik een nog betere eindtijd kunnen neerzetten.’

Is zo’n race te combineren met student zijn?

‘In mijn geval zou ik zeggen: niet echt. Wanneer je vakken volgt denk ik dat het makkelijker is, maar ik zit in de fase van mijn stage. Elke dag naar Amsterdam terwijl je in Nijmegen woont is lastig te combineren met het voorbereiden op een race als deze – erg veel tijd om te trainen was er niet. Mijn vriendin woont in Utrecht, ik ben weleens vanuit mijn stage in Amsterdam naar Utrecht gefietst en vice versa, maar ik had liever meer geoefend. In de weken voor de race bestond mijn leven alleen maar uit stage, fietsen en slapen. Dat was erg zwaar.’

Is de race wel soepel verlopen?

‘Niet in zijn geheel. Ik heb één moment gehad dat ik echt in paniek raakte. In Zeeland viel mijn navigatie uit. Het was kwart voor twaalf, donker en ik wist niet waar mijn slaapplek was. Ook mijn telefoon deed het plots niet meer. De omgeving was me totaal onbekend en ineens hoorde ik de bosjes ritselen… Toen had ik het even niet meer. Het bleek gelukkig een andere deelnemer te zijn die aan het strand sliep en mij had gehoord. Hij heeft me verder kunnen helpen met een routebeschrijving. Uiteindelijk ben ik toch nog op mijn slaapplek aangekomen. Spannend was het zeker wel.’