In 2017 had de Radboud Universiteit meer wetenschappelijke promoties dan ooit: 435. Jan Buitelaar was promotor van tien van hen, en daarmee de meest productieve hoogleraar op de campus. Maar hij deed het niet alleen.

Ieder jaar promoveren er meer jonge onderzoekers aan de Radboud Universiteit. In 2017 waren het er 435, een record. Hoogleraar Jan Buitelaar was hofleverancier. Hij trad tien keer als promotor op.

Buitelaar is als hoogleraar psychiatrie en kinder- en jeugdpsychiatrie verbonden aan het Radboudumc en Donders Instituut, en aan Karakter Universitair Centrum. Via Skype reageert hij op de getallen, vanuit Melbourne, waar hij op sabbatical is. ‘Eigenlijk was ik bij twaalf promoties betrokken. Ik was namelijk ook nog mede-promotor van twee promoties in Groningen. 2017 was wel een uitschieter, normaal heb ik jaarlijks rond de acht promoties.’ Met meer dan negentig promoties tot nu toe is hij hard op weg naar de honderd. ‘Voor dit kalenderjaar staan er ook al zeker vijf op de rol.’

Veel samenwerking

Het hoge aantal promoties is het gevolg van de vele samenwerkingen die hij heeft lopen, denkt Buitelaar. ‘Ik ben één van de weinige onderzoekers hier binnen het Donders Instituut die ook arts is. Als hoofd van Karakter (expertisecentrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie, red.) heb ik toegang tot grote cohorten, zoals patiënten met ADHD en autisme. ADHD- en autisme-onderzoek is booming, dus veel andere onderzoekers weten mij te vinden. De structuur van het Donders Instituut bevordert dit ook.’ Hij werkt samen met experts van uiteenlopende vakgebieden, vertelt hij, van psychologie en psychiatrie tot genetica en neuroimaging. ‘Dat leidt tot veel synergie, en veel gezamenlijke promovendi.’

‘Veel andere onderzoekers weten mij te vinden’

Deze samenwerkingen waarborgen ook dat iedereen voldoende begeleiding krijgt, is Buitelaars overtuiging. ‘Het is echt teamwerk. Al mijn promovendi hebben naast mij ook een andere begeleider, bijvoorbeeld één van onze uitstekende postdocs, UD’s of UHD’s, of collega-hoogleraren. Zij doen vaak meer in de dagelijkse begeleiding. Ik ben degene die het overzicht bewaart en de grote lijnen bewaakt.’ Hij geeft daarnaast ook de credits aan zijn echtgenote die hem in staat stelt veel tijd aan zijn werk te besteden.

Maatwerk

Buitelaar heeft niet het idee dat zijn promovendi er langer over doen om hun proefschrift af te ronden dan elders, omdat hij een pragmatische instelling heeft. ‘Er is altijd maatwerk nodig. Als een project traag verloopt ben ik bij de ene promovendus streng, terwijl ik de ander juist meer met rust laat. Of ik schakel de co-promotor in. Ik vind het belangrijk om met iedereen een goede werkrelatie te behouden.’ Ook helpt zijn lange ervaring bij het aannemen van de juiste promovendi, denkt hij. ‘Soms weet ik na tien minuten al dat ik de juiste kandidaat te pakken heb.’

Strijkt hij dan niet met andermans eer als de dagelijks begeleider het meeste werk doet? ‘Ik zie het echt als teamwerk. Als iemand echt alles van A tot Z gedaan heeft in een promotietraject – van geld binnenhalen tot begeleiden en publiceren – dan vind ik het helemaal geen probleem als diegene de promotor wordt.’ Ook als dat een UHD is, benadrukt hij. Hij heeft er geen problemen mee dat ook hoofddocenten nu het ius promovendi mogen hebben. ‘Sterker nog, ik heb net nog een aanbevelingsbrief hierover geschreven voor een van onze UHDs.’

Het grote aantal promovendi leidt ten slotte ook niet tot een groot uitvalpercentage. ‘Volgens mij is dat minder dan 5 procent. Onder de significantiedrempel dus’, glimlacht hij.