De campus is een nieuw pad rijker: het Marsilius van Inghen-pad. Vandaag werd het officieel geopend. Van Inghen kwam zelf ook even kijken. 

Het is 11 uur ’s ochtends als een groep mannen en een enkele vrouw in middeleeuwse kledij arriveert bij de Senaatszaal in de Aula. Ze steken komisch af tegen de mannen in pak waardoor ze begroet worden. Het gezelschap is hier niet zonder reden; het Marsilius van Inghen-pad wordt vandaag geopend op de campus.

Wie was deze man en waarom is er een pad naar hem vernoemd? Paul Bakker, hoogleraar geschiedenis van de filosofie, en Christian Witschel, hoogleraar oude geschiedenis aan de Universiteit van Heidelberg, geven een stoomcursus Marsilius van Inghen in de Senaatszaal. Van Inghen (ca. 1340-1396, hoogstwaarschijnlijk geboren in Nijmegen) was theoloog, filosoof en mede-oprichter van de Universiteit van Heidelberg, waar hij later nog negen maal rector zou worden. Hij was bevriend met Geert Grote, tweemaal rector van de universiteit in Parijs en auteur van tal van werken waarin hij de scheiding tussen logica en religie bepleitte. Na zijn dood sprak men over de ‘via Marsiliana’; de methode van Marsilius van Inghen.

De waardering die hem toekwam was niet gering; zijn honorarium als rector magnificus in Heidelberg bedroeg 200 gulden per maand, wat ruim het achtvoudige was van het honorarium van een hoogleraar destijds. Ook een bezoek aan Nijmegen in 1382 werd gevierd met een groots en door Nijmegen gefinancierd banket. En nu, ruim 700 jaar later, krijgt hij nogmaals waardering in de vorm van een naar hem vernoemd pad.

Minder bekend
Waarom kreeg Thomas van Aquino, die geen enkele verbinding had met Nijmegen dan wel een straat dwars over de campus, en Marsilius niet? Simpel: de laatste was eenvoudigweg minder bekend dan Thomas van Aquino. Maar nu heeft hij dan toch een pad. Het loopt dwars door het bos van het Spinoza naar de ingang van de Aula; een aanzienlijk minder druk bewandeld pad dan de TvA, dat dan weer wel. ‘Er is een pad naar hem vernoemd, want een straat kon er niet vanaf’, citeert iemand Herman van Veen.

Universitair hoofddocent Marco van Eekelen, initiatiefnemer van de naamgeving en vandaag gekleed als Van Inghen, draagt voor de gelegenheid dezelfde Middeleeuwse kledij als zijn tien kompanen. Zijn gebruikelijke montuur heeft hij vervangen door een houten montuur met touwtjes, zoals men dat in de Middeleeuwen deed. Eenmaal buiten lopen we onder begeleiding van luit en doedelzak het pad op en neer, sommigen plechtig, sommigen – met name heren in pak – lichtelijk giechelig.
Het bord wordt onthuld en er wordt geproost met middeleeuws wortel-appel-bietensap. ‘Heel mooi en leuk, en prachtig dat de geschiedenis zo alsnog gecorrigeerd wordt’, vindt Van Eekelen. Want hoewel het pad geen drukke studentenstraat is, zullen nog heel wat studenten en onderzoekers het pad volgen op weg naar hun buluitreiking, afstuderen of promotie. / Milou van der Linden