De collegezalen puilen uit, het duurt niet lang meer voor de eerste tentamenweken in zicht komen. De introductie lijkt al lang geleden. Hoe vergaat het de introgroepjes nu? Op verzoek van Vox legden studenten met wegwerpcamera's hun eigen intro vast. Aan de hand van de beelden blikt geneeskundestudent Robin Humblé terug.

Het lijkt wel alsof tijdens de afgelopen intro de helft van alle eerstejaarsstudenten een geel shirt droeg. Ook het introgroepje van Robin Humblé deed mee. ‘Geel is gewoon een vrolijke kleur’, zegt hij. ‘Het was ook leuk om andere groepjes met dezelfde kleur tegen te komen. Ging iedereen “géél” roepen tegen elkaar.’

Feestbeesten

Robin begeleidde samen met vier andere mentorouders dit jaar een groepje van zeventien kindjes: zestien geneeskundestudenten en eentje van biomedische wetenschappen. ‘Van begin af aan probeerden we een open sfeer te creëren, zodat ook de rustige mensen hun plekje konden vinden. Maar de meesten waren toch vooral feestbeesten. We hebben vroeg gepiekt, haha. Op het festival waren we nog maar met acht kindjes over.’

De groep van Robin was nogal van de onhandige ongelukken. ‘Een jongen heeft in een dronken bui zijn eigen fiets gesloopt. Een mentormama was haar telefoon kwijt. Gelukkig vond ze hem later terug, in een Tupperware doosje, maar niet voordat ze haar bankpas geblokkeerd had. En onze tas met ontbijtspullen werd platgereden door een vrachtwagen. Het heeft er al met al voor gezorgd dat het een memorabele week was.’

De diehards van zondagavond

Ondanks de vermoeiende week was de harde kern van het introgroepje nog wel toe aan een feestje op de laatste zondagavond. ‘Dit is misschien wel de leukste foto (zie hieronder, red.). Je ziet de twee laatst overgebleven introkindjes en een mama. Als beloning voor hun doorzettingsvermogen hebben we ze een blik ragout gegeven, maar we spraken het uit als ra-goud. Als in: je hebt de intro uitgespeeld, hier is je medaille.’

Introcest

Aan geneeskundestudenten kleeft een hardnekkige reputatie: zo zou introcest een betrekkelijk veelvoorkomend fenomeen zijn. Klopt dat? ‘Ja, eigenlijk wel’, zegt Robin. ‘Het waren vooral de single meiden die met elkaar aan de gang gingen, eigenlijk. Ik weet ook niet waarom dat zoveel gebeurt bij onze studie. Het enige wat ik kan bedenken is dat geneeskundestudenten vaak open, extroverte karakters hebben. Als arts is het niet handig mensenschuw te zijn. Misschien ligt het daaraan?’