Studenten en medewerkers bezetten begin dit jaar uit onvrede het Bungehuis en later het Maagdenhuis. Lisa Westerveld, oud LSVb-voorzitter riep studenten in het land op om het voorbeeld te volgen. Deel 5 in de serie ‘Hoe is het nu met’.

Lisa Westerveld was er als de kippen bij toen het Bungehuis in Amsterdam begin dit jaar werd bezet. Als oud-voorzitter van studentenvakbond LSVb juichte ze de actie toe. Uit ervaring weet ze dat ‘praten’ niet altijd het meest efficiënte middel is als je verandering teweeg wilt brengen. Via opinie-artikelen in de Volkskrant en Vox riep ze studenten in het land op door te pakken. Verenigt u en vecht voor meer democratisering aan de universiteiten, luidde de boodschap van de Nijmeegse die vorig jaar raadslid werd voor GroenLinks.

Pakten de studenten in Nederland inderdaad door?
‘Nee, het protest verstomde. Amsterdam was een ander verhaal, daar kregen de studenten het meest voor elkaar. De commissies die werden ingesteld om de nieuwe koers van de UvA te bepalen, moeten hun werk nog doen.’

Hoe kwam het dat het protest verstomde?
‘Er was te veel verdeeldheid binnen de medezeggenschapsorganen. In Nijmegen kwam De Nieuwe Universiteit op, maar het kwam niet tot een samenwerking met de Universitaire Studentenraad en AKKU.’

Wat was jouw rol tijdens de protesten?
‘Ik wilde kijken wat er gebeurde in het Bungehuis en was daar als bezoeker. Achter de schermen heb ik contact gezocht met de FNV en de Algemene Onderwijsbond. Gezegd: sluit je nou aan. Maar zelfs binnen de LSVb was verdeeldheid over of actievoeren het juiste middel was.’

Jij toonde begrip voor de bezetting. Waarom?
‘Omdat jarenlang lobbyen te weinig heeft opgeleverd. Bij de LSVb heb ik het zelf meegemaakt: met moeite weet je een slecht plan uit Den Haag tegen te houden, maar na een paar jaar komt er een nieuwe minister die het slechte plan alsnog doorvoert. Ik zag de bezettingen als een kans.’

Hebben de studentenprotesten tot verandering geleid in politiek Den Haag?
‘Je zag dat verschillende Kamerleden de kant van de bezetters kozen. Leuk hoor, maar ze hebben weinig gedaan. Minister Bussemaker kondigde een wetswijziging aan. ‘Jullie worden op je wenken bediend’, was daarmee haar boodschap aan de bezetters. Die Wet versterking bestuurskracht, die meer studenteninspraak had moeten garanderen binnen universiteiten, ligt er nu maar valt nogal tegen. Wat me de laatste jaren zorgen baart is dat er nauwelijks oog is voor de inhoud van het onderwijs. Het gaat alleen maar om rendementsmaatregelen.’

En nu?
‘Het is niet mijn taak me hier nog heel lang tegenaan te bemoeien. Ik ben lokaal raadslid en werk vier dagen in de week als lobbyist bij de Algemene Onderwijsbond. Het zijn de studenten zelf die het moeten doen. Maar ik zie dat studenten steeds meer verplichtingen krijgen. Met als gevolg minder tijd om zich daarnaast te ontwikkelen. Toen ik in het bestuur van AKKU zat, hoefde ik geen studiepunten te halen. Nu hijgt het BSA in je nek. Acties voorbereiden kost heel veel tijd. Ik begrijp dat dat er niet makkelijk van komt.’

Zien we jou op den duur terug als politicus op het Binnenhof?
‘Vorig jaar ben ik raadslid geworden. Ik dacht dat ik meer had met landelijke politiek, maar ik vind de gemeenteraad veel leuker dan ik me had voorgesteld. Even heb ik overwogen in Den Haag te gaan wonen voor mijn werk, maar ik hecht aan Nijmegen. Veel vrienden zijn wel verhuisd naar het westen. We hebben een appgroep onder de naam Nijmwee. Met de Vierdaagse kwam iedereen terug. Ik vind het hier fijn.’ / Annemarie Haverkamp