Nederlandse studenten scoren gemiddeld een half punt lager als ze hun opleiding in het Engels volgen. Dat blijkt uit onderzoek van cognitiewetenschapper Johanna de Vos.

Johanna de Vos deed eigenlijk onderzoek naar de manier waarop mensen een tweede taal leren. En vooral: hoe ze nieuwe woorden leren in een natuurlijke omgeving, dus buiten de context van de taalles. Ze breidde haar onderzoek uit met een studie naar het gebruik van Engels als onderwijstaal aan Nederlandse universiteiten. Actueel thema, nu het aantal Engelstalige studies op de universiteiten groeit.

Bij psychologie, dat in de bachelor zowel een Engelstalig als een Nederlandstalig programma aanbiedt, kon De Vos de prestaties van studenten van beide programma’s vergelijken. Ze inventariseerde het studiesucces van 118 Nederlandse en 375 Duitse eerstejaars psychologiestudenten.

Niet slimmer

De Nederlandstalige studenten bleken in het Nederlandstalige programma (met af en toe een Engelstalig college) hogere cijfers te halen voor tentamens dan de Nederlandse studenten in het volledig Engelstalige programma. Ze scoren gemiddeld een halve punt hoger.

‘Dit ligt er waarschijnlijk niet aan’, zegt De Vos, ‘dat de Nederlandse studenten in het Nederlandstalige programma slimmer waren dan de Nederlandse studenten in het Engelstalige programma, want op de middelbare school hadden de twee groepen gemiddeld ongeveer dezelfde cijfers gehaald.’

Wat wel een rol zou kunnen spelen is dat studenten in een vreemde taal moeite hebben om de stof te begrijpen en te onthouden, dat ze de tentamenvragen minder goed kunnen beantwoorden in een vreemde taal of dat docenten de stof minder goed kunnen overbrengen in een vreemde taal. ‘Ik heb het niet onderzocht, maar ik vermoed dat het een combinatie is van de drie.’ Het zou volgens De Vos interessant zijn om te kijken of de verschillen ook zichtbaar zijn in het tweede en derde studiejaar van de studie.

Duitse studenten

De Duitse studenten, een grote groep bij psychologie, blijken in beide programma’s minder hoog te scoren dan de Nederlandse studenten in het Nederlandstalige programma. Hun cijfer is in beide programma’s een paar tienden lager.  De studietaal maakt voor Duitse studenten dus weinig uit.

Overigens was er geen verschil wat betreft de behaalde studiepunten of hoe vaak de studenten hun studie voortijdig afbraken. Voor de studievoortgang heeft de onderwijstaal dus geen gevolgen.

Toch vindt De Vos dat de universiteiten zich wat betreft hun taalbeleid wel even achter de oren mogen krabben. ‘Met name de bevinding dat studenten lagere cijfers halen als ze niet in hun moedertaal studeren geeft aan dat de wenselijkheid van de opmars van het Engels in het hoger onderwijs in twijfel getrokken mag worden.’