Naast ingang Oost van het Radboudumc staan sinds kort negen gekleurde bollen. Het zijn abstracte bonbons en soesjes, onderdeel van het kunstwerk ‘Toetje’, een hommage aan de patiëntenkeuken van het ziekenhuis.

Wie over de Heyendaalseweg langs het Radboudumc loopt, ziet sinds vorige week negen gekleurde bolvormige objecten staan. Wit-bruin, oranje-blauw, geel-roze: meerdere kleurcombinaties komen langs. Paddenstoelen? Stoeltjes? Nee, het moeten toetjes voorstellen. Soesjes, slagroom, bonbons, een enkel gedoopt in glacé – maar dan abstract.

Het kunstwerk, gemaakt door Hester Oerlemans, is een eerbetoon aan de voormalige centrale patiëntenkeuken van het Radboudumc. In de keuken, die in 2016 werd gesloten, werd 48 jaar lang gekookt voor alle patiënten in het ziekenhuis. Vandaag de dag heeft iedere afdeling een eigen keuken.

Ondergronds

Toen de voormalige keuken in 2020 werd gesloopt, kwam vanuit oud-medewerkers de vraag om een herinneringsbankje te plaatsen, vertelt kunstcoördinator Let Geerling. ‘Uiteindelijk is het uitgegroeid tot een heel kunstproject.’

‘Het kunstwerk is een ode aan alle medewerkers die daar sinds 1968 hebben gewerkt’, gaat Geerling verder. ‘Zij hebben immers bijna 50 jaar lang dagelijks maaltijden voor patiënten van het ziekenhuis gekookt, maar waren voor de buitenwereld onzichtbaar.’ Dat is letterlijk: de keuken zat namelijk onder de grond.

Oerlemans sprak met enkele voormalig medewerkers over hun werk. ‘Daarin kwam de liefde voor het koken zo sterk naar voren, daar móést ik iets mee doen’, vertelt ze. ‘Ik wilde met mijn kunstwerk nog een laatste keer een maaltijd serveren, op de plek van de keuken.’

Zelfgemaakte toetjes

Dat werden de negen bollen, geïnspireerd op de zelfgemaakte toetjes die gemaakt werden in de kelder. Over de naam van het kunstwerk, Toetje, hoefde de kunstenares dan ook niet lang na te denken. In de plateaus waar de abstracte lekkernijen op staan zijn keukengerei en ander etenswaar verwerkt in reliëf. Het grasveld moet gezien worden als tafelkleed waar alles op uitgeserveerd is.

Toch zijn niet alle toetjes even herkenbaar. Dat is bewust, legt Oerlemans uit. ‘Er zitten wat herkenbaardere vormen bij, maar ook enkele abstracte. Het moet niet té herkenbaar zijn, mensen moeten zelf kunnen invullen wat ze in een sculptuur zien.’

Bij het kunstwerk zijn ook informatieborden geplaatst, met daarop verhalen van oud-medewerkers. Deze zijn ook online te vinden op de website van het Radboudumc.