Het was vanmiddag dringen geblazen bij de totaal verregende opening van de Nijmeegse intro. Zoals altijd stonden de al dan niet zenuwachtige eerstejaarsstudenten al dan niet ongemakkelijk aan elkaar te snuffelen. ‘Ik heb de halve nacht naar het plafond gestaard.'[slideshow_deploy id=’34595’]

Thijs (‘doe maar zonder achternaam’), een kersverse student Kunstmatige intelligentie, heeft de kriebels. ‘Ik ben best wel nerveus, ja. Waarvoor? Gewoon voor alles, denk ik.’ Voorlopig zoekt hij op de campus de veiligheid van het gezelschap van zijn makker van de middelbare school. ‘Ik ga zo wel op zoek naar mijn groepje. Ook wel spannend, inderdaad.’

Pieter Bas Elzinga (filosofie) is de weg kwijt, letterlijk. ‘Het lijkt wel Finding Nemo. Ik heb geen idee waar ik moet zijn. Is de opening al geweest? Nou, dan kan ik die ook wegstrepen.’ Elzinga behoort – tot zijn eigen verbazing – ook tot het kamp der zenuwachtigen. ‘Man, ik heb de halve nacht naar het plafond gestaard. Geen idee waarom, want ik weet zeker dat het hartstikke leuk wordt.’

Vies
Madelien Kindt (planologie) heeft er vooral veel zin in. ‘Ik kom uit Nijmegen en ken de campus al omdat ik hier geleerd heb voor mijn eindexamens’. Lachend: ‘Ik weet dus al dat de meeste gebouwen heel ongezellig zijn en het eten in De Refter heel erg vies is. Maar goed, ik ben hier nu vooral om nieuwe mensen te leren kennen en te feesten – in die volgorde.’

Bij Kiki Bronsgeest (rechten) is de spanning al weer weggeëbd. Ze heeft haar nieuwe mentorgroepje namelijk al leren kennen en ‘dat is heel leuk’. Bronsgeest vindt eigenlijk alles ‘heel leuk’. Het nieuwe Grotiusgebouw, het spelletje dat ze deden om elkaars namen te onthouden, de aankomende feesten en de sfeer. ‘Of ik ook ergens tegenop zie? Ja! We moeten volgend weekend in een tentje slapen. Dat haat ik!’

Jorrit Luimers (politicologie) is een ervaringsdeskundige, hij studeerde vorig jaar namelijk al in Leiden. ‘Ik weet dus gewoon dat het een superweek wordt. En ik heb hier veel vrienden rondlopen van de middelbare school. Nerveus ben ik niet, nee, dit wordt een makkie.’ / Tim van Ham