Kaas, wiet, klompen: de Nederlandse stereotypen komen allemaal voorbij op de Dutch Day voor nieuwe buitenlandse werknemers van de universiteit. Welke nationaliteit het beste is vertegenwoordigd bij de nieuwkomers? De Duitsers, selbstverständlich.

Op het grasveld voor het Grotiusgebouw hebben de nieuwe internationale medewerkers vanmiddag de schaduw opgezocht. De zon is wel erg heet voor een Dutch Day. De workshop ‘Dealing with the Dutch’ hebben zij zojuist afgerond en nu maakt het gezelschap zich klaar voor de campuswandeling. Bedoeling van deze dag: nieuwe medewerkers welkom heten en de weg wijzen in the Radboud community.

Daniel Reimsbach vertegenwoordigt de grootste groep nieuwkomers in Nijmegen: de Duitsers. Het afgelopen jaar traden 25 Duitsers in dienst. Wonen doet hij echter nog in Duitsland, op zo’n honderd kilometer rijden. ‘Mijn vriendin is lerares en kan niet zomaar een baan vinden in Nederland. Misschien belanden we uiteindelijk ergens in Kleve.’

Reimsbach gaat aan het werk als universitair docent bij de afdeling bedrijfseconomie. Via een zogenaamde ‘tenure track’ hoopt hij op een lang verblijf in Nijmegen. ‘Ik voel me al aardig thuis hier. Als Duitser heb ik geen last van een cultuurshock.’ De directheid van de Hollander is voor Reimsbach geen probleem. ‘Wel zijn we in Duitsland een stukje formeler en spreken we de baas met ‘u’ aan. We houden ons graag aan de regels. Dat is hier wat soepeler.’

Discussie
Wie de andere omgangsvormen wél voelt, is Martie Muller uit Zuid-Afrika. Zij is aangenomen als postdoc bij scheikunde. Dat ze bij elk werkoverleg geacht wordt haar mening te geven, is wennen. ‘Nederlanders verwachten dat je je mengt in een discussie. In Zuid-Afrika willen we vooral aardig zijn tegen elkaar.’ Muller heeft dan wel weer het voordeel dat ze het Nederlands goed verstaat. ‘Het Afrikaans, mijn moedertaal, lijkt erg op Nederlands.’

De campus van de Radboud Universiteit doet Muller denken aan haar vroegere campus, aan de Stellenbosch Universiteit. ‘Die gaf ook een gezellig, kleinschalig gevoel. Hier in Nijmegen kan je, net als in Stellenbosch, zo in de natuur staan. Binnen een paar minuten sta je in het bos.’ Muller roemt daarnaast de hulp die ze vanuit de universiteit kreeg om zich te settelen in Nijmegen. ‘Er werd me precies verteld wat ik moest doen voor een visum en het vinden van een huis.’

In totaal zijn er in het afgelopen jaar 129 internationale werknemers in dienst getreden bij de Radboud Universiteit. Na Duitsland zijn Italië en China het best vertegenwoordigd (zie figuur hieronder).