Eind juni werd Sam Theunissen verkozen tot nieuwe campusdichter van de Radboud Universiteit. De masterstudent Linguistics and Communication Sciences schrijft alledaagse gedichten die verpakt zijn in fantasie, aldus het juryrapport. ‘In de toekomst zou ik graag nog meer willen voordragen.’

‘Toen ik tien jaar was, schreef ik al gedichten en verhalen’, zegt de 22-jarige Sam Theunissen. De nieuwe campusdichter groeide op in Duitsland maar verhuisde op haar tiende samen met haar ouders naar Helmond. Na een bachelor in de Taalwetenschap volgt ze nu de master Linguistics and Communication Sciences.

Poster

Lange tijd schreef Theunissen in vriendenboekjes dat ze later schrijver wilde worden. ‘Op een bepaald moment heeft mijn liefde voor schrijven een beetje plaats gemaakt voor fotografie’, zegt ze nu. ‘Maar sinds een jaar of twee ben ik weer volop aan het schrijven.’

Tijdens je voordracht op de campusdichterverkiezing vertelde je dat dichteres Neeltje Maria Min heeft bijgedragen aan je liefde voor poëzie.

‘De poster van haar gedicht “Twee zusjes” heeft lange tijd in ons huis gehangen – mijn grote zus en ik vonden dat een toepasselijk gedicht. Dat was mijn eerste aanraking met poëzie. Het leek me wel tof om ooit zelf een gedicht op een poster te hebben staan. Misschien komt dat er ooit nog van (lacht).’

Heb je nog andere favoriete dichters of auteurs?

‘Die heb ik niet, want ik lees eerder weinig. Ik hoop mijn schade het komende jaar in te halen.’

Waar haal je inspiratie voor je gedichten?

‘In de dingen die ik om me heen zie: mensen, plaatsen en kleuren. Ik probeer het poëtische op te zoeken en dat te beschrijven, zodat de lezer ook een beetje kan wegdromen.’

Jouw gedichten lijken wel een mix tussen het echte leven en tussen dagdromen.

‘Dat is in ieder geval hoe ze ontstaan. Als ik op de fiets zit en ik zie iets, ga ik er soms zelf een verhaal bij bedenken. Ik verbind verschillende stukjes uit mijn eigen leven met elkaar, zonder dat ze iets met elkaar te maken hebben.’

‘In mijn gedichten verbind ik verschillende stukjes uit mijn eigen leven met elkaar’

‘Een van mijn gedichten is bijvoorbeeld geïnspireerd op de letter E die van de voorgevel van de bakkerij bij mij om de hoek was verdwenen. Die verdwenen letter viel me op en ik wilde hem graag vastleggen omdat er een verhaal achter zou kunnen zitten. Was de letter misschien gestolen of op de grond gevallen? Daar ging ik een beetje over dromen, en zo heb ik er vanzelf een verhaal bij bedacht.’

Zijn jouw gedichten in de eerste plaats bedoeld om te lezen, of om voor te dragen?

‘Dat ben ik nog aan het ontdekken. Als je een gedicht opschrijft moet de lezer er een intonatie bij bedenken. Als je het voordraagt, heb je dat meer zelf in de hand.’

‘Ik heb het filmpje van de campusdichterverkiezing achteraf nog een keer herbekeken. Op het podium slaagde ik er wel in om mijn boodschap over te brengen, denk ik. Ik zou dat gerust meer willen doen.’

Hoe wil je je campusdichterschap invullen?

‘De beste invulling aan je campusdichterschap geef je door je gedichten zelf. Met mijn gedichten wil ik mensen op een andere manier laten kijken naar herkenbare dingen zoals hoe het zonlicht valt of de kleur of de warmte ervan. Verder heb ik er nog niet echt over nagedacht. Als ik ervaring kan opdoen met optreden voor mensen en een creatief duwtje in de rug krijg, dan is het voor mij geslaagd.’