De nieuwe campusdichter houdt van cynisme en ongemakkelijkheid. ‘Een gedicht komt in één keer uit mijn pen, of het komt niet’, zegt Melissa Ketelaar.

Al sinds ze kan lezen, schrijft Melissa Ketelaar verhalen. ‘En zelfs daarvoor al’, zegt de 21-jarige studente Algemene Cultuurwetenschappen. ‘Er zijn filmpjes waarop ik als driejarige al verhalen vertel. Ook toen had ik een liefde voor literatuur.’

Hoewel ze altijd veel heeft gelezen, heeft de Emmense Ketelaar naar eigen zeggen geen literaire voorbeelden. Liever brengt ze poëzie dichtbij de mensen. ‘Ik sta graag op het podium, bijvoorbeeld in kroegen of op een leuke plek in de natuur. Ik houd van het contact met mensen. Of er bepaalde thema’s en symbolieken in mijn werk zitten, vind ik niet zo belangrijk.’

Matze cracker

Net als in de gedichten van de vorige campusdichter Lev Avitan dringt de wereld wel eens door in de gedichten van Ketelaar. ‘Maar niet te vaak: ik zoek het toch heel erg in het persoonlijke. In poëzie kan ik veel boodschappen kwijt, maar het moet in de eerste plaats entertainend zijn. Al kan je in een gedicht over de campus ook iets universeels vertellen.’ Als campusdichter wil Ketelaar vooral zoveel mogelijk optreden en groeien als schrijver.

‘Voor ik een gedicht opschrijf, maalt het al enkele weken in mijn hoofd’

Een onderwerp dat steeds meer terugkeert in de gedichten van Ketelaar, is haar familie. ‘Familiale banden zijn vaak een beetje ongemakkelijk. Daar kan je lekker tegendraads over schrijven – tot ergernis van mijn moeder.’

Laatst kwam Ketelaars moeder naar een optreden kijken. ‘Dat was een interessante ervaring (lacht). In een van mijn gedichten breekt ze een stukje kies af tijdens het eten van een matze cracker – echt gebeurd. Gelukkig kon mijn moeder wel lachen om het gedicht.’

Korte verhalen

De gedichten van Ketelaar stromen meestal in één ruk uit haar pen. ‘Of het komt er in één keer goed uit, of het komt niet. Redigeren doe ik niet. Voor ik een gedicht opschrijf, maalt het wel al enkele weken in mijn hoofd.’

Naast gedichten schrijft de nieuwe campusdichter ook korte verhalen. ‘Oorspronkelijk ben ik prozaschrijver maar op een gegeven moment werden mijn verhaaltjes steeds korter en korter. Lange verhalen maakte ik nooit af. Korte verhalen wel, en dat is ook een genre. Opeens zeiden mensen: dat zijn gewoon gedichten. Prima, dacht ik, dan ga ik er ook mee optreden. En dat lukte.’