Hoe slechter hij zich voelt, hoe meer gedichten hij schrijft. Voor de nieuwe campusdichter Jochem Kruit (23) is dichten een manier van afreageren. ‘Een soort uitlaatklep.’

Hoe ben je met dichten begonnen?

‘Ik ben opgegroeid in Deventer. Mijn ouders hebben me vroeger gestimuleerd veel te lezen, en ik had altijd affiniteit met woorden en taal. Op een gegeven moment ging ik zelf dingen op papier zetten. Bijvoorbeeld als ik naar muziek luisterde, dan schreef ik op wat ik voelde. Het komische is dat ik het dan later teruglas en dacht: dit slaat nergens op. Na het vaker gelezen te hebben, realiseerde ik me dat het eigenlijk wel een gedicht was. Zo is het begonnen.’

Dichten met muziek. Dat neigt naar rappen. Heb je ooit overwogen om je verzen op muziek te zetten?

‘Mijn huisgenoten en ik hebben wel eens – als we wat drank op hadden – een microfoon gepakt en wat regels op een beat gezet. Maar ik ben nooit verder die kant op gegaan, en dat ben ik ook niet van plan. Rap is een kunstsoort op zich. Een paar jaar geleden gebruikte ik wel muziek om op gang te komen en als inspiratie. Dat doe ik nu ook niet meer zo veel.’

Waar haal je nu je inspiratie uit?

‘Wat ik dicht, heeft te maken met hoe ik me voel en in welke omgeving ik zit. Een deel van mijn werk heb ik geschreven in Normandië. Daarin komt het landschap naar voren: de zee en de rotsen vormen de thematiek. Een ander deel heb ik geschreven tijdens het introfestival in 2017. Dan is mensen ontmoeten en feesten juist weer een thema.’

‘Ik ben niet iemand die maatschappelijke problemen wil aankaarten in zijn gedichten. Laatst heb ik iets geschreven over corona, maar dat was een uitzondering. Waar ik over schrijf, kan ook een reflectie zijn van hoe ik me voel. Dan is dichten een manier van afreageren, een soort uitlaatklep.’

Dichten om je af te reageren. Hoe is dat ontstaan?

‘Geschiedenis is al mijn derde studie in Nijmegen. Nu zit ik wel op mijn plek, maar een paar jaar geleden ging het niet zo lekker. Hiervoor heb ik economie en rechten en daarna informatica geprobeerd, maar dat vond ik allemaal niks. Ik stelde al mijn verplichtingen eindeloos uit. Vergeleken met vrienden en mensen om mij heen die succesvol waren, vond ik dat ik alleen maar tijd en geld aan het verspillen was. Tegelijkertijd schreef ik toen wel veel. Het afgelopen jaar heb ik misschien vijftien serieuze gedichten gemaakt; in die periode daarvoor waren het er soms vijftien op een avond.’

Vind je het jammer dat je nu minder dicht?

‘Ja, absoluut. Maar toentertijd voelde ik me soms echt waardeloos en dat was natuurlijk niet prettig. Ik zou dus niet zeggen dat ik het mis. Het is alleen fijn dat ik toen wel heel productief was qua dichten. Schrijven over ongelukkig zijn, dat werkt voor mij beter.’

Waar kunnen we je gedichten lezen?

‘Tot nu toe heb ik alleen maar werk online uitgebracht, zonder uitgever. Ik heb een deel van mijn gedichten in drie bundels verzameld en deze op mijn website gezet. Ook deel ik af en toe iets op Instagram. Als ik de kans krijg, draag ik ook voor, bijvoorbeeld op een festival. Het liefste deel ik mijn werk op die manier, door voor te dragen aan een publiek. Zelf ken ik het ritme het best, waardoor ik precies kan overbrengen wat ik bedoel.’

Zie je brood in je dichterschap?

‘Ik heb nog nooit een uitgever benaderd, en dat ben ik ook niet van plan. Bovendien heb ik het nu naar mijn zin op mijn studie, dus daar stop ik veel tijd in. Als carrière zie ik een fulltime dichterschap sowieso niet zitten; het is natuurlijk een onzeker bestaan. Op dit moment blijft het gewoon een hobby.’

De campusdichterverkiezing wordt jaarlijks georganiseerd door onder andere Cultuur op de Campus. De winnaar mag gedurende een collegejaar gedichten voordragen op festivals. Het werk van Jochem Kruit is te vinden op Instagram, @Hetgrasisblauw, of zijn website www.jochemfkruit.nl