Jelko Arts is de nieuwe stadstekenaar van Nijmegen. Hij wil de wijken intrekken en mensen kennis laten maken met beeldcultuur, maar heeft ook de campus op het oog. ‘Het lijkt me fantastisch om de grijze massa daar aan te pakken.'

Op het bruggetje over de vijver in het Goffertpark staat de kersverse stadstekenaar. Jelko Arts poseert met een grote glimlach. Trots op zijn nieuwe functie, blij met de stralende zon boven zijn hoofd. In zijn hand houdt hij een reuzenpotlood dat hij uitgereikt kreeg door wethouder Noël Vergunst.

Als stadstekenaar moet hij in beeld brengen wat er in Nijmegen speelt, vertelt Arts. Waar de meeste verslaglegging over de stad in de vorm van tekst gebeurt, is het mijn taak om de verhalen in beelden te vangen.’

Vierdaagse

Arts studeerde Nederlandse letterkunde aan de Radboud Universiteit, op het eerste gezicht geen voor de hand liggende studie voor een stadstekenaar. ‘Daarom schaamde ik me een beetje toen ik bij The Big Draw aan tafel zat, de organisatie die voor de gemeente Nijmegen het stadstekenaarschap coördineert’, zegt Arts

‘Ik was bang door de mand te vallen. Ik teken al mijn hele leven, maar door mijn literatuurstudie dacht ik lang dat je een goed verhaal alleen kunt vertellen door het op te schrijven. Pas na mijn studie ontdekte ik: waarom tekst als het verhaal ook met een tekening verteld kan worden? De komende twee jaar mag ik mezelf ambassadeur noemen van de Nijmeegse beeldcultuur.’

Wat versta je onder die beeldcultuur?

‘Dat kan veel zijn, zoals murals of graffiti. Maar mijn voorganger, Ernie Bossmann, heeft bijvoorbeeld veel met portretjes gedaan. Ik noem mezelf een striptekenaar zonder kaders. De komende twee jaar zijn er een paar officiële momenten waar ik het verhaal van de stad op een eigen manier ga tekenen, zoals bij de Vierdaagse of bij de herdenking van 80 jaar Market Garden.’

Je groeide op in de Achterhoek en noemt jezelf import-Nijmegenaar, wat kun je van de stad laten zien behalve een fraai centrum?

‘Ik heb zeven jaar in Nijmegen-Oost gewoond, maar ook drie in Hatert, waar ik als kind al op bezoek ging bij mijn oma. Zelfs in de Meijhorst heb ik een tijd gewoond, schitterend. De rust, natuur, het is daar authentieker. Inmiddels woon ik in de Indische buurt. Na veertien jaar ken ik de stad best goed, ik zal dus niet alleen de Waalbrug gaan tekenen.’

Over bruggen gesproken, waarom wilde je graag op dit bruggetje in het Goffertpark afspreken?

‘De natuur komt vaak terug in mijn werk. Zie je bijvoorbeeld die dode boom? Tussen al het groen fascineert die mij enorm. Van veraf ziet de boom er doods of kaal uit, maar vanbinnen moet het er bruisen van de insecten en dus van leven. Misschien valt hij over een paar jaar om en begint er vanzelf iets overheen te groeien, dat vind ik prachtig.’

Gaat de Nijmeegse stadsnatuur ook een rol spelen tijdens jouw ambtstermijn?

‘Als stadstekenaar heb ik drie pijlers: Ontmoeting, Omgeving en Onderwijs. Wat betreft Omgeving zou ik me graag aansluiten bij het Bomenplan van de gemeente om ieder jaar duizend bomen te planten.’

Hoe kan dat als stadstekenaar?

Onlangs kreeg ik een brief in de bus van de gemeente waarin stond dat er in mijn straat drie nieuwe bomen zouden worden geplant. Meer informatie stond er niet in. Ik gooide de brief al bijna weg toen ik me af begon te vragen welke bomen dat dan zouden zijn. Als er een getekend bomenpaspoort bij zo’n brief zou zitten, zouden mensen zich de brief jaren later nog kunnen herinneren en weten dat er ooit acacia’s of kastanjes in hun straat zijn aangeplant.’

‘Ik hoop dat ik de wijken in mag gaan om Nijmegen, samen met alle Nijmegenaren, mooier te maken’

Wat wil je als stadstekenaar bereiken?

‘Het is mijn missie om Nijmegen groener, socialer en mooier te maken. Ik hoop dat ik de wijken in mag gaan en dat ik over twee jaar kan zeggen dat we de stad, samen met alle Nijmegenaren, mooier hebben gemaakt. Hopelijk kennen straks meer mensen de rol van de stadstekenaar en hebben ze een mening over mijn werk. En natuurlijk lijkt het me fantastisch om wat op de campus te tekenen en de grijze massa daar aan te pakken.’