Dossier

Nijmeegse huisartsen helpen asielzoekers

29 sep 2015

Bij opvangcentrum Heumensoord komt een GezondheidsCentrum Asielzoekers. Huisartsen uit de omgeving verlenen er medische hulp. Lizel Flinkenflögel, die in Nijmegen studeerde, vindt het ‘prettig spannend’. 

Alumnus Lizel Flinkenflögel gaat de huisartsenpost op Heumensoord coordineren. Foto: Maarten van Gestel
Alumnus Lizel Flinkenflögel gaat de huisartsenpost op Heumensoord coördineren. Foto: Maarten van Gestel

Lizel Flinkenflögel, alumnus culturele antropologie en geneeskunde, is een van de huisartsen die op Heumensoord medische hulp gaat verlenen aan vluchtelingen. Zij zal het GezondheidsCentrum Asielzoekers (GCA) coördineren. Het is niet de eerste keer dat Flinkenflögel met vluchtelingen in aanraking komt. Ze heeft hiervoor in vier verschillende opvangcentra gewerkt.

Flinkenflögel vindt het ‘prettig spannend’ om straks op Heumensoord te gaan werken. ‘Drieduizend vluchtelingen zijn er natuurlijk heel erg veel, maar we hebben een sterk team. Ik weet zeker dat we aan de basisbehoeften van deze mensen kunnen voldoen. Wanneer je ziet dat de mensen in Frankrijk op de weg staan, besef je dat de opvang in Nederland eigenlijk heel goed is geregeld.’

Medisch onverklaarbare klachten
De huisarts verwacht veel kwaaltjes waarvoor wij zelf ook voor naar de dokter gaan, maar ook klachten die specifiek zijn voor asielzoekers. ‘Voor getraumatiseerde vluchtelingen is er geestelijke gezondheidszorg. Een consulent gaat met ze praten, dat kan helpen. Uitgebreide behandelingen zijn in dit stadium niet mogelijk, omdat de vluchtelingen hier maar een aantal weken blijven.’

Ze verwacht veel medisch onverklaarbare lichamelijke klachten. ‘Deze mensen leven in onzekerheid. Ze weten niet of ze hier mogen blijven, ze zijn bang dat ze terug moeten naar het land waar ze vandaan komen. Dit kan leiden tot bijvoorbeeld buik- of hoofdpijnklachten en vermoeidheid.’

In de afgelopen jaren heeft Flinkenflögel moeilijke, maar ook mooie dingen zien gebeuren. Eén beeld is haar altijd bijgebleven. ‘Dat van een pasgeboren kindje uit Mongolië, gedragen op de rug van een Nigeriaanse vrouw in een Nederlands opvangcentrum. Op zo’n moment zie je dat mensen, ook als ze de ander niet kennen, er echt voor elkaar kunnen zijn.’ / Maarten van Gestel

2 reacties

  1. Michiel Theunissen schreef op 1 oktober 2015 om 21:44

    Hej Lizel,

    War zit je er fijn bij en wat een mooie uitdaging ga je tegemoet!

    Greotjes, Michiel

  2. Talin schreef op 12 oktober 2015 om 12:27

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!