Zonnecelonderzoeker John Schermer en zijn team hebben een zonnecel ontwikkeld die bij uitstek geschikt is voor satellieten. ‘Half zo dik en beter dan alle oude zonnecellen.’

De onderzoeksgroep van John Schermer van het IMM (Institute for Molecules and Materials) heeft een zonnecel ontwikkeld die efficiënter en lichter is dan de gebruikelijke variant. ‘Normaal zit een zonnecel vast aan een soort onderlaag. Wij hebben bedacht dat het verwijderen van die onderlaag veel gewicht en volume zou schelen. Het is gelukt om de zonnecel van de onderlaag af te pellen. Je krijgt dan een flexibele zonnecel, als een papiertje. Die cel is heel licht en dat is belangrijk in de ruimtevaart. Vanwege de enorme brandstofkosten moet alles zo licht mogelijk zijn. Iedere kilo extra kost tienduizenden euro’s.’

Het lukte Schermer en zijn team niet meteen om een geschikte zonnecel te maken. ‘In de wetenschap gaat het meestal niet allemaal in één keer goed. Ook hier niet. De flexibele zonnecel bleek een stuk minder efficiënt dan de gebruikelijke variant met de harde onderlaag. De afgelopen jaren hebben wij er hard aan gewerkt om de flexibele cel efficiënter te maken. Het is ons nu, na jaren van vallen en opstaan, gelukt de flexibele zonnecel efficiënter te maken dan de originele variant. Hij is ruim honderd keer dunner, en toch beter.’

Het is de bedoeling dat de zonnecel de ruimt in gaat. ‘Mijn ambitie is om binnen nu en twee jaar deze zonnecellen mee te sturen met een zogenaamde nanosatelliet. Dat is een satelliet ter grootte van een pak melk waar dan allerlei nieuwe zonnecellen aan worden gemonteerd. Ik hoop dat onze technologie bij de volgende lancering van zo’n nanosatelliet mee mag.’

Thuis
Gebruikt Schermer deze, of andere zonnecellen thuis eigenlijk ook? ‘Haha! Die vraag wordt mij vaker gesteld. Maar nee, helaas werpt het huis van mijn buurman teveel schaduw op mijn dak. Ik deel wel mee in de energie van een zonnepark hier bij Nijmegen in de buurt.’