Schrijver Niña Weijers (31) is vanaf september de nieuwe writer in residence van de master Letterkunde. Ze treedt daarmee in de voetsporen van onder anderen Nina Polak, Marja Pruis en Kees 't Hart. Weijers schreef de roman De Consequenties en schrijft voor De Groene Amsterdammer. En ze heeft een duidelijk doel: studenten beter leren lezen.

Je komt zelf uit Nijmegen, hoe kijk je terug op deze stad?

‘Ik heb hier op het Montessori College gezeten. Tussendoor, van mijn elfde tot mijn vijftiende, woonde ik op Curaçao. Voor mij was het altijd heel duidelijk dat ik na de middelbare school naar Amsterdam wilde. Veel mensen zeiden dan “maar Nijmegen is toch ook een leuke studentenstad?” Maar je wilt niet altijd blijven waar je was als kind. Veel van mijn vroegere vrienden zijn wel gebleven, of later teruggegaan. Zelf kom ik er wel nog erg graag, de stad heeft toch een bepaalde aantrekkingskracht.’

Heeft dat nog invloed op je werk als writer-in-residence?

‘Dat vind ik nog moeilijk te zeggen. Ik ben vooral benieuwd naar de verschillen tussen de studenten in Nijmegen en die in Amsterdam. Ik vond de Amsterdamse studenten in het begin heel mondig en rap van tong, daardoor werd ik een beetje van mijn stuk gebracht. Later leerde ik dat wel met een korrel zout te nemen, zeker toen ik zelf les ging geven aan de Amsterdamse universiteiten. Het lijkt me leuk om te zien hoe studenten in Nijmegen zijn.’

Wat ga je precies doen in het half jaar aan de Radboud Universiteit?

‘Het moet nog een beetje vorm krijgen, maar waar ik het meest naar uitkijk zijn de werkgroepen die ik ga geven. Ieder jaar geeft een schrijver een cursus, waarbij studenten een fictieverhaal gaan maken. Voor mij is een belangrijke stelregel: als je goed wilt schrijven, moet je eerst goed kunnen lezen. Voor veel mensen zijn dat twee verschillende dingen, maar het lezen heeft zelf ook al het werk van het schrijven in zich. Dit doe je door heel goed te kijken, een verhaal uit te spitten, te onderzoeken welke woorden of zinnen of perspectieven een schrijver gebruikt. Ik vraag vaak aan studenten om thuis alvast te bedenken wat hun favoriete opening van een roman is. Daarna gaan we praten over waarom dat zo is, het onderbuikgevoel van “dit vind ik gewoon mooi” is niet zo interessant. Het is nuttig om over die mening na te denken, niet alleen in het schrijven, maar ook in bredere zin: kritisch zijn over je eigen mening.’

Heb je een voorbeeld van een roman met een mooie opening?

‘Een klassieker is natuurlijk die van Lolita, van Nabokov. Die is heel poëtisch en zet gelijk de toon van het boek. Een andere is Rituelen van Cees Nooteboom. Dit zijn de namen van Tommy Wieringa zou ook een heel goed voorbeeld zijn. Daar zit humor in, en een paar hele gekke zinnen. Er zijn heel veel manieren om te kunnen zien dat iets goed geschreven is. Daar wil ik een gesprek over op gang brengen.’

Waar ben je nu verder mee bezig?

‘Totdat mijn periode bij de Radboud Universiteit begint, ben ik vooral bezig met mijn tweede roman. Daar moet ik nu eindelijk echt aan werken en ik zet er met liefde andere dingen voor opzij.’