Alle onderzoekers aan de Radboud Universiteit die een Vidi-aanvraag mogen doen bij de komende indieningsronde in oktober krijgen een vaste aanstelling. Dat was (opnieuw) de boodschap van rector Han van Krieken maandagmiddag bij een informatiebijeenkomst in het Grotiusgebouw. Onderzoekers maken zich zorgen over de haalbaarheid.

Vanaf dit jaar mogen onderzoekers alleen een Vidi-aanvraag bij NWO indienen als hun universiteit een zogenaamde inbeddingsgarantie geeft. Nijmegen wil verder gaan, en bij indiening eigen wetenschappers al een vast contract geven (voor externe onderzoekers geldt dit niet). Met dit beleid – ‘een pilot’ – wil het college twee vliegen in een klap slaan: een beter carrièreperspectief voor talentvolle onderzoekers, en het personeelsbeleid zelf in de hand houden.

De selectie van aanvragers gebeurt op faculteitsniveau. De decaan beslist in overleg met de onderzoeksdirecteur en onderwijsdirecteur of een onderzoeker een voorstel kan gaan schrijven. Behalve over onderzoek dienen hierbij ook over onderwijstaken afspraken gemaakt te worden. De rector: ‘Onderzoek en onderwijs horen echt bij elkaar op deze universiteit.’ Vóór daadwerkelijke indiening moet het voorstel ook nog een interne kwaliteitstoets doorstaan, daarna volgt pas het vaste contract. Vast betekent overigens ‘geclausuleerd vast’ – zo lang er financiering is – bleek tijdens de bijeenkomst van gisteren.

Vandaag overlegt het college met de decanen over het nieuwe beleid. In de tweede helft van deze week maakt het de precieze details bekend. ‘Maar we wilden de plannen nu al toelichten, omdat veel onderzoekers al met hun aanvraag bezig zijn.’

Zorgen

Het idee is sympathiek, was de teneur onder de naar schatting veertig aanwezigen, maar de praktische haalbaarheid baart zorgen. Net als de transparantie van de selectieprocedure, zoals onderzoekers eerder ook al aan Vox vertelden. Meerdere onderzoekers gaven aan dat hun decaan of directeur al had aangegeven dat er simpelweg geen financiële ruimte is. Een inbeddingsgarantie, laat staan een vast contract, zou niet realistisch zijn. ‘Het risico bestaat nu dat instituten geen interne onderzoekers laten indienen’, verwoordde Sebo Uithol, postdoc bij het Donders Centre for Cognition, de zorgen van veel aanwezigen.

‘Dat is niet de bedoeling’, reageerde de rector, ‘Faculteiten zijn teveel risicomijdend. Er blijft elk jaar geld over, dus er is gewoon ruimte om mensen een vaste aanstelling te geven.’ Instituten mogen alleen wetenschappelijk-inhoudelijke argumenten gebruiken voor de selectie, geen financiële. Het college stelt indien nodig centrale middelen beschikbaar, voegde hij toe. Als onderzoekers toch het idee hebben dat er oneigenlijke redenen in het spel zijn, mogen ze met Van Krieken zelf of beleidsadviseur Petra Hendriks contact opnemen, drukte hij de toehoorders op het hart.

‘Faculteiten zijn te risicomijdend’

Vooral FNWI en het Donders Instituut ervaren de grootste gevolgen. Berend Geurts, managing director van het Donders Centre for Cognitive Neuroimaging, wil vóór het overleg met het college nog niet veel kwijt over hoe zijn instituut de plannen gaat implementeren. ‘Dat is nog onderwerp van discussie. We willen mee in de lijn van het CvB, maar moeten wel een modus vinden die op de lange termijn werkbaar is, zowel voor het instituut en als voor de mensen.’

Ook Universitair Docent Janneke de Jong (Letteren, ‘op een tijdelijk contract’) is sceptisch over de haalbaarheid. ‘De studentenaantallen op onze faculteit lijken eerder omlaag dan omhoog te gaan’, zegt ze na afloop van de bijeenkomst. ‘En onze faculteit moet herstructureren. In hoeverre weet het college wat op de faculteiten speelt?’