De Nederlandse mode wordt doorgaans in het buitenland gemaakt. Terwijl de ontwerpers hier zitten. Dan gaat er wel eens iets mis met de jurk. 

Een stof die anders valt dan de ontwerpers willen of een jurk die te veel afwijkt van wat je van het merk kunt verwachten. Af en toe komt het voor. Reden: de Nederlandse ontwerpers hebben doorgaans weinig contact met de fabrieken in Noord-Afrika, Azië en Oost-Europa, waar hun kleding wordt gemaakt. Mode-onderzoeker Anja Köppchen merkte tijdens haar studie van kledingbedrijven in het middensegment (Oilily, Mexx, Cora Kemperman en Van Gils) dat fysiek contact tussen ontwerper en producent heel belangrijk is. Alleen al voor de gemoedsrust van beide partijen. Maar de producenten zitten vandaag de dag wel erg ver weg en ontwerpers werken onder hoge tijdsdruk. ‘Vroeger waren twee collecties per jaar prima, nu moeten dat er een stuk of tien zijn. Als je elke maand iets nieuws moet bieden, kun je niet maandelijks naar Oost-Europa, Noord- Afrika of China.’

Herenkostuums
Mexx, Oilily en andere middelgrote bedrijven brengen niet ieder jaar een compleet nieuwe collectie. Een merkjurk heeft een bepaald basispatroon waar nooit echt van wordt afgeweken. Maar ze vragen hun producenten wel regelmatig aanpassingen te doen. De jurk iets smaller te maken of juist iets langer. Marginale aanpassingen, maar juist daarbij kan het mis gaan.
Tijdens een bezoek aan een fabriek in herenkostuums in Marokko merkte Köppchen dat producent en ontwerper soms een ander idee hebben over bijvoorbeeld het smaller maken van een colbert. En dat een producent soms veel meer aanpassingen moet doen dan de ontwerper voor ogen heeft om het kledingstuk het ‘handschrift’ te geven van het merk.

Het gaat vaak goed zolang je maar jarenlang bij dezelfde producent(en) blijft, weten veel ontwerpers ook. Dat is de tactiek van Cora Kemperman, die werkt met een beperkt aantal producenten, waarmee ze al jaren zaken doet. De ontwerpers van Cora Kemperman nemen ook regelmatig het vliegtuig naar een van de fabrieken in India of Oost-Europa. En inderdaad: zij zijn vaker blij met het resultaat.
Het veel grotere Mexx heeft jarenlang een voorpost gehad in Azië, een productiekantoor die het contact verzorgde met de fabrikanten in de regio. Dat werkte ook. Nu het kantoor er niet meer is vanwege een reorganisatie bij Mexx, wordt dat door alle partijen betreurd. / Martine Zuidweg

Anja Köppchen promoveert op dit moment op haar onderzoek in de Aula.