Oekraïne versus Rusland op de campus
Twee Oekraïense studentes stonden gisteravond tegenover een Russische student in het debat Ukraïne Rising van AEGEE. Vox-verslaggever Marlon Janssen maakte zich op voor een verhitte discussie. ‘Slechts een kleine minderheid in het oosten wil bij Rusland horen.’
De problemen in Oekraïne blijven zich maar opstapelen. Er wordt veel over de situatie gepraat, maar hoe ervaren de Oekraïeners en Russen het? Twee Oekraïense studenten en een Russische medewerker van het CICAM kruisten de degens.
Studente Nelia Golubiatnikova vertelt over haar thuisstad Lviv, de stad waar de eerste studentenprotesten uitbraken. Net als in andere steden werden de protesten steeds heviger, en in de nacht van 19 februari ging het mis. Barricades vlogen in brand en in één van de omsingelde gebouwen kwamen twee mensen om. De chaos sloeg over naar Kiev, waar op 20 februari met scherp werd geschoten op de demonstranten. Hoewel de Nederlandse pers het exacte aantal doden lange tijd niet noemde, laat Golubiatnikova een foto zien van de honderd protestanten die zijn omgekomen. ‘Heaven’s hundred noemen we ze.’ Studente Diana Melikian komt uit het oostelijke gedeelte van Oekraïne. De meeste mensen praten wel Russisch, maar in hun hart voelen ze zich Oekraïens, stelt ze. Ze woont in de oostelijke stad Charkiv. ‘Slechts een kleine minderheid in het oosten wil bij Rusland horen.’
Verkleed
Waarom ziet Europa alleen maar beelden van pro-Russische demonstraties? ‘Lokale overheden en Russische organisaties dwingen mensen om te protesteren’, zegt Melikian. ‘Mijn moeder is docent. Op een ochtend stond een bus klaar voor de school om haar en haar collega’s naar de demonstratie te brengen. Meedoen met de protesten, of je baan kwijt.’ Ze laat vijf foto’s zien van dezelfde vrouw in verschillende steden. ‘Deze vrouw is een voorbeeld van een betaalde kracht. Haar opdracht is om in het bijzijn van journalisten te demonstreren. Ze verkleedt zich steeds als iemand anders. Vorige week smeekte ze Poetin om hulp, uiteraard voor de camera.’
De echte discussie begint wanneer de Russische Mikhail Smirnov, masterstudent Conflictstudies, aanschuift. Smirnov is niet blij met het negatieve beeld dat nu over Rusland bestaat. ‘Het is wel heel gemakkelijk om met de vinger naar Rusland te wijzen’, begint Smirnov, ‘Oekraïne moet zijn eigen problemen onder ogen zien. Al twee keer eerder zette het Oekraïense volk zijn president af.’
Dat laat Melikian niet op zich zitten. ‘Dat is beter dan een land waar een president twee termijnen zit, even iemand anders optrommelt en vervolgens zelf weer aan de macht komt. Wij hebben tenminste iets te vertellen in ons land’, bijt ze hem toe. De zaal wordt rumoerig. De gespreksleider gaat snel over naar een andere vraag uit de zaal.
Conclusie van de avond is dat niemand weet hoe het nu precies verder moet. Problemen om te bespreken zijn er genoeg, maar hoe de toekomst van Oekraïne eruit gaat zien, daar heeft niemand een antwoord op. / Marlon Janssen
Anoniem schreef op 15 mei 2014 om 18:33
Democratische verkiezingen. Ik denk het niet. We hebben gisteren geleerd dat er voor de bevolking van heel Oekraïne maarliefst 20 stembureaus waren opgezet. Die elk, wonderbaarlijk genoeg, 20 stemmen per seconde op hebben geleverd. Laat staan dat de uitkomst al twee dagen voor de verkiezingen zelf bekend waren.
Neon schreef op 15 mei 2014 om 19:02
Het referendum was niet alleen erg gebrekkig opgezet en simpelweg rigged, maar het zei ook niet per se iets over het aantal mensen dat bij Rusland zou willen horen. Op basis van het referendum van 11 mei (waar facepalm neem ik aan naar verwijst) kan je naar mijn mening geen uitspraak doen over of de bevolking van Oost-Oekraine bij Rusland wil horen of niet. Wat het referendum wel inhield schijnen zelfs de organisatoren niet te weten, dus ik zou niet zeggen dat het “duidelijk genoeg” is. Als het referendum fatsoenlijk was georganiseerd en niet was beinvloed had het iets gezegd over de steun van de bevolking voor (meer) zelfbestuur, nu zegt het echter niets.
Wat Anoniem zegt en wat op de avond verkondigd werd is echter ook deels onzin, aangezien er alleen al in de regio Donetsk meer dan 2200 stembureaus waren (volgens Voice of Russia). Die 20 stemmen per seconde is dan ook enorm overdreven.