Pen en papier maken plaats voor apps en 360-graden video’s: het onderwijs staat niet stil. Vox maakt een rondgang over de campus op zoek naar innovatieve onderwijstechnieken. Vandaag deel 3: feedback in een app.

Ze zag studenten die er met de pet naar gooiden. Die kwamen onvoorbereid binnen en zaten vervolgens ongeïnteresseerd in college: armen over elkaar, niet van plan een zinvolle bijdrage te leveren. ‘Dat kan niet, zeker niet in de master’, zegt Titia Meijer, hoofddocent organisatieontwikkeling. Haar onderwijscursus Adviesvaardigheden gaat nota bene over communicatie: studenten leren er, door middel van rollenspelen en andere groepsopdrachten, om adviesgesprekken te voeren.

Meijer heeft zichzelf bovendien als doel gesteld om studenten een zogenaamde ‘professionele leerattitude’ bij te brengen: leren moet geen noodzakelijk kwaad zijn, maar een prikkelende, leuke ervaring. In die gedachtelijn besloot zij te experimenteren met de continue monitoring van het gedrag van haar studenten tijdens groepswerk— wat vindt de groep van jouw houding en hoe verbeter je die? 

PeerApp

Dat deed Meijer eerst door aan het eind van ieder college iedere student drie groepsgenoten feedback te laten geven. Op de papieren formulieren gaven zij aan hoe iemands participatie of effect (‘stagnerend’, ‘vertragend’, ‘vooruithelpend’, ‘stimulerend’ of ‘inspirerend’) die dag geweest was. 

‘Een succes’, zegt Meijer. ‘In de loop van de collegereeks scoorden de studenten hogere punten.’ Maar soms zou ze willen dat de beoordelingen iets anoniemer waren. ‘Studenten zijn heel loyaal naar elkaar toe. Op een vijfpuntsschaal gaven ze zelden lager dan een drie — terwijl dat soms wel verdiend is.’ Bovendien ziet ze graag dat de voortgang van de student mooi in een grafiekje gepresenteerd wordt. ‘Dat kan nu ook, maar dan moet je eerst zelf je scores invullen in Excel om een figuur te genereren. Het moet ook een beetje leuk zijn.’ 

Dus ontwikkelden studenten van de opleiding kunstmatige intelligentie voor haar — en voor de eigen opleiding, waar wijlen docent en onderwijscoördinator Louis Vuurpijl ook heil zag in het plan — een prototype van de PeerApp. Die werkt op telefoon, tablet en computer (‘dat was een harde eis: ik heb zelf ook geen smartphone’) en is speciaal bedoeld om feedback te geven binnen een groep. 

Imago

‘Veel studenten hebben wel een idee hoe zij overkomen, maar daar klopt vaak helemaal niets van’, zegt Meijer. Wat haar opvalt: ‘Juist de heel actieve, participerende studenten kregen vaak negatieve reacties. Die zijn geshockeerd: ze denken dat ze top of the bill zijn en goed meewerken. Maar terwijl zij van alles roepen, overstemmen zij de rest en voelen anderen zich niet gehoord. Terwijl de meer stille mensen, als zij wat meer de ruimte krijgen, vaak óók fantastische ideeën blijken te hebben.’ 

‘Veel studenten hebben een idee hoe zij overkomen, maar daar klopt vaak niets van’

Meijer neemt de PeerApp-scores van studenten nadrukkelijk niet mee in hun eindbeoordeling. ‘Dat heb ik weleens geprobeerd, maar dan is je hele groepsdynamiek kapot. Daar worden studenten veel te gespannen van.’ Meer dan een beoordelingsmethode ziet ze PeerApp als een waardevol instrument om studenten op zichzelf te wijzen en hen aan te moedigen hun vaardigheden waar mogelijk te verbeteren. 

Vergaderen

Om er zeker van te zijn dat PeerApp de privacy en data van haar gebruikers waarborgt, bouwen niet de KI-studenten, maar externe app-ontwikkelaars er op dit moment aan verder. In de loop van de zomer moet PeerApp universiteitsbreed beschikbaar zijn, zodat docenten die dat willen deze vanaf september in het onderwijs kunnen gebruiken. 

Interesse van buiten is er ook al, zegt Meijer: vanuit andere onderwijsinstellingen, maar óók vanuit het bedrijfsleven. ‘Er zijn al hartstikke veel feedback-apps, maar er is er nog geen specifiek voor groepswerk. PeerApp is nuttig voor iedereen die weleens samenwerkt of vergadert.’