Radboud-docent Bart Knols (54) zit vast op één van de mooiste eilanden ter wereld. Eind februari vloog hij voor onderzoek naar de Malediven, een eilandengroep ten zuiden van India. Het onderzoek – een project om een eiland vrij te maken van muggen – zou vier weken duren. Dat was vier maanden geleden. Vanwege corona mag de medisch entomoloog en docent Health en Innovation het eiland niet verlaten.

Gestrand op de Malediven, hou hóud je het vol?

‘Bijna iedereen die ik spreek zegt: wát een plek om in lockdown te zitten. Ik zit hier natuurlijk in het paradijs, laten we dat even vooropstellen. Fantastische koraalriffen, turquoise zee, palmbomen, prachtig weer. Ik verblijf nu in een van de mooiste resorts ter wereld, op een klein eiland Medhufaru. Ik word betaald door het resort, vanwege het project. Er zijn verder geen gasten. Toch is het niet zo geweldig.’

Waarom niet?

‘Zolang dit eilandje coronavrij blijft, zit ik goed. Als het toeslaat, ben ik de Sjaak. Gezondheidszorg is namelijk nagenoeg afwezig. Er is voor alle eilanden een ziekenhuis met één beademingsapparaat. Dan denk je toch: wat als…’

Mis je Nederland?

‘Vandaag is de negentigste verjaardag van mijn schoonmoeder. Vorige week heeft mijn zoon zijn middelbare school afgerond. Een goede vriend van ons is ernstig ziek. Daar kan ik nu allemaal niet bij zijn.

‘Ik maak weleens de grap dat ik Tom Hanks ben, in Cast Away (film waarin Hanks strandt op een onbewoond eiland, red.). Ik zit hier in een van de mooiste resorts van de wereld, het heeft echt prijzen gewonnen, maar daar keek ik een paar weken terug wel naar mijn laatste velletjes wc-papier. Mijn goedkope brilletje van tien euro van de Hema houd ik nu levend met superlijm. Ik had maar een paar shirts en broeken meegenomen, die gaan nu kapot. Het wordt allemaal heel basaal. Wc-papier is er weer, en ik was zó blij dat ik zeep en een tube tandpasta kreeg.

‘Tegelijkertijd pak ik weleens de fiets om naar de zuidpunt van het eiland te gaan, om een boek te lezen in een hangmat. Dan heb ik een van de mooiste uitzichten die je je kunt voorstellen. Daarom heb ik ook heel erge moodswings. Het ene moment vind ik het fantastisch en andere moment denk ik godverredomme, ik wil hier weg.’

Waarom kan je niet weg?

‘In maart kreeg ik van de Nederlandse overheid een e-mailtje: ‘We zijn bezig met het repatriëren van Nederlanders in het buitenland, wil je terug?’ Toen ik ‘ja’ zei, hebben ze mij in vier weken tijd drie keer een vlucht aangeboden. En drie keer werd die vlucht geannuleerd. Dat is nu anderhalve maand geleden, ik heb nooit meer wat gehoord. Op het hoofdeiland Male waar de luchthaven zit, is corona toegeslagen. Dus dat eiland zit op slot.’

En nu?

‘Afwachten. In de tweede week van juli gaat het vliegveld misschien weer open.’

Hoe gaat het met je werk?

‘Het corona-verhaal gooide roet in het eten van het project. We lokken muggen in vallen met suikerwater en gist. Per val – het zijn er tweehonderd – heb ik 700 gram suiker nodig. Op een gegeven moment ging hier suiker op rantsoen, gelukkig is er nu weer meer dan genoeg. Ik heb aan de Radboud Universiteit zes studenten wiens masterthesis ik begeleid, dat probeer ik zo goed mogelijk te doen. Dat gaat via Skype of Zoom eigenlijk best wel goed.’

Hopelijk kan je snel terug.

‘Ja, dan kan ik weer een lekker glas wijn drinken. De bar is hier nog maar drie dagen per week open, en de drank is op rantsoen. Er is alleen nog bier.’