Gisteravond werd Wout Waanders uitgeroepen tot nieuwe stadsdichter van Nijmegen. De komende twee jaar wil hij de diversiteit van de stad in gedichten bezingen. ‘Nijmegen is meer dan de Waalbrug, de Sint-Steven en het Romeinse verleden.'

Tien jaar geleden was Wout Waanders (1989) nog campusdichter van de Radboud Universiteit, gisteravond werd hij uitgeroepen tot de nieuwe stadsdichter van Nijmegen. De komende twee jaar zal de oud-student Nederlands de stad vertegenwoordigen door middel van poëzie.

De Nijmeegse stadsdichter schrijft minstens zes gedichten per jaar, vaak gekoppeld aan officiële gebeurtenissen. Daar komen nog workshops op scholen en gedichten voor eenzame uitvaarten bij. ‘Zo komt er toch nog iemand spreken op de begrafenis van mensen die geen nabestaanden hebben’, zegt Waanders, die onder andere werkt als schrijfcoach bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen.

Stiftgedichten

Waanders dook ooit in de poëzie omdat hij zich stoorde aan saaie poëzieavonden waar dichters op hun podium stukjes voordragen. ‘Er zijn zoveel betere manieren om poëzie over te brengen’, aldus Waanders. ‘Daar wil ik me op richten als stadsdichter.’

Hoe wil je dat doen?

‘Een gedicht is voor mij pas geslaagd als het een reactie teweegbrengt. Mijn performance moet goed aansluiten bij het publiek. Ik treed vaak op met muzikanten: zo heb ik een project met Staatseinde, een elektro-dance duo. Tijdens de inauguratie gister trad ik op met een pianist-gitarist die jazz maakt. Daarnaast moet de vorm van een gedicht goed passen bij de inhoud. Daarom illustreer ik mijn gedichten vaak, of maak ik stiftgedichten (in een bestaande tekst woorden wegstrepen tot je een gedicht overhoudt, red.).’

Waar wil je zeker over schrijven als stadsdichter?

‘Mensen denken bij Nijmegen in de eerste plaats aan de Waalbrug, de Sint-Steven of het Romeinse verleden: plekken of dingen waar al veel gedichten over zijn geschreven. Al fietsend door de stad merk je pas hoe divers Nijmegen is. Zelf woon ik bijvoorbeeld in West en ik doe vaak projecten in de Vasim en de Honigfabriek. Hatert en Malvert, gebieden waar veel Nijmegenaren wonen, verdienen ook een gedicht.’

Tien jaar geleden was je nog campusdichter van de Radboud Universiteit. Veel van geleerd?

‘Toen ik campusdichter was, zat ik in mijn eerste jaar en kende ik de campus nog niet zo goed. Ik kreeg best veel opdrachten van het Soeterbeeck Programma (de voorloper van Radboud Reflects, red.), maar zelf heb ik niet zoveel projecten in gang gezet. Het stadsdichterschap wil ik wat gestructureerder aanpakken, met een echt plan, zodat er een rode draad in zit. Ik wil gedichten schrijven die dicht bij me staan.’