Voor de meeste hoogleraren van de Radboud Universiteit is Nijmegen hun thuis. Maar niet voor allemaal. Vox gaat op bezoek bij drie forenzende hoogleraren. Deel 3: filosoof Paul Bakker, die zowel een huis in Den Haag als in Nijmegen heeft.

‘Het is nog niet helemaal af, hoor,’ waarschuwt hoogleraar Geschiedenis van de Filosofie Paul Bakker als hij zijn voordeur opent. De trap moet nog geverfd worden, de gang is nog niet klaar. Bakker woont hier nu een jaar met zijn vrouw en twee dochters. ‘Het pand stamt uit 1913. De vloerbedekking die erin lag volgens mij ook. We zijn flink aan het klussen geweest. Maar ja, zo’n huis als dit — dat is nooit écht af, hè.’

Strand

Bakker woont in Den Haag. ‘Op Scheveningen,’ zoals de Hagenezen dat noemen, vlakbij het strand. ‘Dit is het Statenkwartier, een echte gemengde wijk. Heerlijk — in de ene straat wonen de politici en diplomaten, twee minuten verderop kom je getatoeëerde Scheveningers tegen.’

‘Dit is het Statenkwartier, een echte gemengde wijk’

Tot 2006 woonde hij nog in de buurt van Nijmegen, in Molenhoek. Maar toen kreeg zijn vrouw een baan bij de Franse school hier. De keuze was snel gemaakt. ‘Voor haar als Française en docent Frans is nooit zo’n baan te vinden in de buurt van Nijmegen. Ik kon makkelijker heen en weer reizen.’

Dus zitten we hier, op Tweede Paasdag. Vrouw en dochters op de bank, Bakker zelf aan tafel. Thuis is de voertaal Frans. De kinderen gaan naar de Franse school. ‘Echt zo’n voordeel,’ vertelt Bakker. ‘Dat had in Nijmegen niet gekund.’

Nijmegen

De eerste vijf jaar reisde Bakker vrijwel elke dag naar Nijmegen. Dan sprak hij vaak af met collega-hoogleraar Eric Moormann op Utrecht Centraal, reisden ze vanaf daar verder. Tot de treinverbinding vanuit Den Haag slechter werd. De auto was geen optie, met alle files. Uiteindelijk besloten Bakker en zijn vrouw daarom om een extra appartement in Nijmegen aan te schaffen.

Daar verblijft hij nu de helft van de week. Drie of vier dagen is het streven, vaak worden het er vijf. ’s Zondags na het avondeten vertrekt hij uit uit Den Haag. Donderdag vóór het avondeten is hij weer terug. ‘Het eten is voor mij één van de belangrijkste momenten van de dag. Dan zijn we allemaal samen, en heb ik toch het gevoel er geweest te zijn.’

Natuurlijk is het niet de meest ideale situatie, stelt Bakker. Maar er zitten ook goede kanten aan – die afwisseling van twee werelden. ‘Zowel mijn werk als mijn familieleven wordt intenser. Hier kan ik een totaal andere lucht inademen. Letterlijk: in Den Haag hoor ik ’s zomers op een goede dag de boten binnenvaren in de haven als ik de ramen open. Elk weekend maken we met ons gezin wel even een wandeling op het strand of in de duinen.’

Avonden

In Nijmegen is zijn leven juist vooral gericht op werk. Naast zijn baan als hoogleraar, is Bakker sinds vorig jaar ook directeur van Radboud Reflects. ‘Als ik er dan toch ben, neem ik meteen de gelegenheid om ’s avonds naar de lezingen te gaan. Dan eet ik van tevoren nog wat met de sprekers.’

Bakker laat het huis zien. Naast de woonkamer is een kleine werkkamer vol met boeken. ‘Soms blijf ik ook wel eens een paar dagen hier, om een artikel af te schrijven. Overdag is hier niemand stoort. Dat is toch anders in het Erasmusgebouw: daar komt iedereen je kantoor binnenlopen.’

Het huis bestaat uit de twee bovenverdiepingen. Door de ramen, bovenin ingelegd met glas-in-lood, kijk je direct op de straat. ‘We wilden geen tuin. Met onze drukke banen hebben we helemaal geen tijd om die te onderhouden.’

Uitwisseling

Een tijdje had Bakker een uitwisseling met een collega aan de Universiteit Leiden, die in Amersfoort woont. ‘Hij gaf eens per week college in Nijmegen, ik in Leiden. Hoefden we allebei minder te reizen.’ Maar uiteindelijk werd het te ingewikkeld: de jaarroosters van beide universiteiten lopen vaak niet gelijk, waardoor Bakker en zijn collega steeds in de knel kwamen met collegevrije weken en vakanties.

Of er verschil is tussen Nijmegen en Leiden? ‘Jazeker. Leiden is toch echt onderdeel van de Randstad. Studenten zijn mondiger, willen zichzelf graag laten horen. Of ze nu gelijk hebben of niet.’ Ze zijn zeker niet slimmer dan zijn Nijmeegse studenten, verzekert Bakker. ‘In Nijmegen mogen studenten soms wel wat eerder hun mond open trekken — in Leiden kunnen ze misschien juist wat langer nadenken voordat ze dat doen.’