Open dag
Vorig weekend is het laatst restje illusie dat ik had over de adolescentie gesneuveld. Ik wist al wel van ouders die het schoolleven van hun kind binnendringen, ik heb immers De Luizenmoeder gekeken! En van collega’s met middelbareschoolgaande kinderen begreep ik dat er scholen zijn die ouders via een spionageapp inzicht geven in de schoolprestaties van hun afstammelingen. De ouders van Bente weten eerder dan Bente zelf dat ze een vijf had voor haar proefwerk Engels. Het lijkt er soms bijna op dat ouders vergeten hoe belangrijk het is voor kinderen dat ze ook een eigen leven hebben.
Zo ver was ik dus al. Tijdens de afgelopen Open Dag van de universiteit heb ik mijn beeld van de hedendaagse adolescent nog verder moeten bijstellen. Ik mocht die dag zaaltjes in het Grotiusgebouw toespreken om voorlichting te geven over onze opleiding notarieel recht. Meer dan de helft van de zaaltjes werd bevolkt door ouders. Tussen de ouders in hingen wat middelbare scholieren, hun afstammelingen.
Er heeft zich kennelijk ooit een ommezwaai voorgedaan en sindsdien is het cool dat je ouders meegaan naar een open dag. Tijdens mijn lagereschooltijd was het echt niet cool als je ouders meegingen op schoolreis of de schoolbieb opruimden. Laat staan dat je ouders, anders dan voor oudergesprekken, gezien werden op je middelbare school!
Tijdens de eerste voorlichtingsronde was ik er lichtelijk door van slag. Was ik hier nou de ouders aan het entertainen of voorlichting aan middelbare scholieren aan het geven? Als er tijdens mijn praatje vingers de lucht in gingen dan waren dat die van de ouders en niet van de aanstaande studenten zelf. En op de informatiemarkt waren het de ouders die de folders van de verschillende studierichtingen verzamelden. Hun afstammelingen stonden er bij en keken er naar.
Ik vind hier wat van. Maar belangrijker: what’s next? Ouders die voor de collegezaal hun eerstejaars afstammeling opwachten? Vergeten broodtrommels nabrengen? De scriptie van hun kind schrijven? (Dat gebeurt trouwens op enige schaal al.) Ouders die het cijfer van een door hun afstammeling afgelegd tentamen opvragen? Ik gun het studenten niet. En mezelf evenmin.
Lees alle columns van Lucienne van der Geld
Anna schreef op 3 april 2018 om 14:51
Aan de ene kant zie ik het punt, dat jongeren een eigen leven moeten hebben en zelf moeten beslissen, maar aan de andere kant lijkt het mij juist een goede zaak als ouders zich laten informeren over de aankomende studie van hun kind, want als ouders niets erover weten kunnen ze ook niet de juiste ondersteuning bieden mocht het wel nodig zijn. Daarmee is niet gezegd dat ouders voor hun kinderen moeten gaan studeren, interesse tonen en je kind begeleiden in een proces dat voor sommigen heel lastig is lijkt mij alleen maar een goede zaak.
Frederieke schreef op 3 april 2018 om 16:56
Beste Anna,
Iemand die gaat studeren dient ook te (leren) communiceren over de studie. Zij dienen hun ouders voor te lichten en niemand anders.
Behoudens eventuele geldelijke ondersteuning en eventuele hulp bij verhuizen is er in principe van ouders niets meer nodig dan een warm welkom bij thuiskomst, een kop soep en medeleven. Ouders zijn er niet om hun kinderen te ‘ondersteunen’ of ’te begeleiden in een proces’, maar om ze op te voeden (en daarnaast zelf ook een leven te leiden). Het belangrijkste deel van de opvoeding is om een kind zelfstandig en zelfredzaam te laten worden, of ze dat nu willen of niet.
De wereld vergaat niet als een student de ouders uitlegt wat voor hun een goede keuze is. Of als volwassenen onder elkaar met ze wil overleggen over de informatie die zijzelf vergaard hebben. Liever dat dan andersom.
Jullie hebben allemaal veel meer in jullie mars dan jullie denken!
Hub schreef op 3 april 2018 om 17:08
Er is wel een groot verschil tussen schoolbieb opruimen of schoolreis en een studiekeuze maken…
Deze dag is er juist voor bedoeld dat de ouders meekomen. De dagen dat de aanstaande student zonder hen op de campus doorbrengt, zijn de Tweedaagse en de meeloopdagen. Elke activiteit heeft zijn eigen karakter en waarde. Nu kan de scholier met hen over bepaalde zaken praten, die hem/haar opgevallen zijn, en kijken of ze dat ook zo ervaren hebben. Bovendien is er op de Open Dag ook nog een activiteit waar de scholieren van hun ouders gescheiden worden. Daar mogen ze niet eens samen aan deelnemen. Dus stap voor stap.
Marieke schreef op 3 april 2018 om 20:30
En als we volgend jaar massaal thuis blijven, wordt er geschreven dat ouders teveel met zichzelf bezig zijn en geen interesse tonen in een zo belangrijke keuze.
Het is wat genuanceerder, de waarheid ligt m.i. in het midden… toch?
Frits schreef op 4 april 2018 om 17:52
Misschien waren het juist de ouders die geïnteresseerd waren in het volgen van de deeltijdstudie rechten.
Erika schreef op 4 april 2018 om 18:13
Het past in de algemene tendens van meer bemoeizuchtig moederen (Frank Furedi schreef er jaren geleden al een leuk boekje over: paranoid parenting), gedreven door de behoefte van ouders om hun kinderen voor fouten te behoeden en het idee dat zij in hun eentje verantwoordelijk zijn voor het overleven en welslagen van hun kind.
Dat is hier denk ik zichtbaar in relatie tot de verminderde ruimte om fouten te maken in je studiekeuze: het was al minder normaal om wat langer te studeren, en met het afschaffen van de basisbeurs is het kiezen van de ‘verkeerde’ studie een dure grap geworden voor de student of voor de ouder, iets wat de ouder in beide gevallen wil voorkomen.
Geertje schreef op 5 april 2018 om 14:49
Ik ben het hier mee eens. Ik prijs mij gelukkig dat mijn moeder mij, ongetwijfeld met angst en beven, hier geheel vrij in liet. Ik moest van die bank af (daar bemoeide ze zich mee), maar wat ik eenmaal daar vanaf met de tijd deed was aan mij. En de belangrijkste les: zorg dat je altijd voor jezelf kunt zorgen, geen afhankelijkheid van een ander.
Het hoort bij volwassen worden.
Romano schreef op 28 april 2018 om 23:12
Ouders kennen hun kinderen. Ik moest vanaf groep drie zelf mijn schoolkleding kladstrijken en zelf mijn boterhammetje gereedmaken. Dat deed mama niet. Ik heb dus al vroeg zelfstandig leren zijn. Daarom kwam mama ook niet mee naar de open dag van de universiteit. Het is te begrijpen dat andere studenten pas vanaf groep acht zelf hun boterham mochten gereedmaken en dus minder zelfstandig zijn. Mama gaat dan wel mee naar de open dag. Er moet balans zijn tussen beide groepen studenten. Echter, uitgaande van bovenstaande tekst, vormt de tweede groep studenten de meerderheid. Dat is problematisch. Heeft volgendjaar de eerste groep de overhand, dan zal ook dat problematisch zijn. Mijn punt is: er moet evenwicht zijn.