Met de oprichting van De Vrije Student voegen de VVD-jongeren zich in een aloude traditie van obscure linkse clubjes. In de jaren zestig en zeventig was het namelijk heel normaal dat de universiteitscampus strijdtoneel was van de landelijke politiek, zij het uit de linkse hoek. Dat zegt politiek analist Peter van der Heiden.

Tijdens de studentenverkiezingen van volgende week zal De Vrije Student (DVS) meedingen naar de acht verkiesbare zetels in de Universitaire Studentenraad. DVS is een spin-off van de JOVD, de jongerentak van de VVD, die de kosten van de studentenpartij op zich neemt. Ondanks de financiële afhankelijkheid, benadrukt DVS dat het op autonome wijze politiek kan bedrijven.

‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt, lijkt me op deze casus wel van toepassing’, zegt Peter van der Heiden, politicoloog aan de letterenfaculteit. ‘Van onafhankelijkheid kan natuurlijk geen sprake zijn.’

PSP
Het is absoluut geen unicum dat een landelijke politieke partij voet aan de grond probeert te krijgen op de campus. ‘In de jaren zestig en zeventig waren er veel obscure partijen die actief waren op de campus. Die sektarische clubjes organiseerden bijvoorbeeld bezettingen en acties’, zegt Van der Heiden. ‘Maar die kwamen wel allemaal uit de linkse hoek. Denk aan de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) en de communistische partijen. Dat de liberalen het nu proberen is daarom wel verrassend.’

Toch zal de actie van de JOVD weinig uithalen, denkt Van der Heiden. Een koerswijziging in universiteitenland is te hoog gegrepen. ‘Sinds de jaren zeventig hebben studenten steeds minder te zeggen gekregen in de medezeggenschap.’

Wel ziet hij een potentiële groep studenten die zich achter DVS zou kunnen gaan scharen. ‘De traditionele student van Carolus Magnus stemt immers VVD. Bovendien zijn studenten lang niet meer zo links als vroeger. De liberalen maken tegenwoordig de dienst uit. Zij hebben de koude oorlog gewonnen. ‘

Van der Heiden: ‘De VVD ziet dit als het moment om de winst te verzilveren, en de linkse bolwerkjes, die universiteiten nog wel zijn, te doen afbrokkelen.’ Van der Heiden plaatst daar een kanttekening bij. ‘De landelijke politiek zet de grote lijnen van het onderwijs uit. Het is niet de bedoeling dat ze ook nog een vinger in de pap krijgen op microniveau. Dat moet je overlaten aan de direct belanghebbenden.’ / Mathijs Noij