Wat voor Mattias Terpstra begon als uit de hand gelopen hobby in zijn studententijd, liep uit op het runnen van een professionele bierbrouwerij. Een van zijn bieren won zelfs de prijs van beste van Nederland. Ondanks dit succes is het einde van de Nijmeegse brouwerij Nevel nabij. ‘Het voelt megaverdrietig.’

Bieren met een uitgesproken smaak. Gebrouwen van grondstoffen van lokale telers, vooral uit Gelderland, met veel aandacht voor de natuur. De bekende Nijmeegse bierbrouwerij Nevel Wild Ales van voormalig natuurkundestudent Mattias Terpstra was allesbehalve een doorsnee brouwerij.

‘Heel dubbel’

Aan zijn innovatieve bierbedrijf komt nu een eind. Na acht jaar valt het doek voor de brouwerij, die door heel Nederland levert. ‘Natuurlijk is dit niet wat ik wilde. Het is ook echt wel een emotioneel proces. Het voelt heel dubbel. Het afscheid is nog gaande, we zetten het stoppen in gang. Maar ik moet het nu wel loslaten.’

De toekomst lachte hem lang toe. Hij was een natuurkundestudent toen hij op zijn 22ste begon met het maken van experimentele brouwsels onder het merk Katjelam, eerst nog in de keuken van zijn moeder. Puur om wat uit te proberen. Hij en zijn toenmalig compagnon Vincent Gerritsen zaten al snel in een klein hokje in het Honigcomplex. Vanaf 2016 pakten ze het serieuzer aan. Ze verhuisden naar een eigen grote ruimte in hetzelfde complex. De naam veranderde in Nevel Wild Ales. De productie groeide en groeide.

Beste bier van Nederland

Ze wonnen prijzen. Het Nevel-bier Meander werd in 2021 zelfs uitgeroepen tot beste bier van Nederland tijdens de Dutch Beer Challenge.

De laatste jaren liepen minder. Dat de brouwerij nu ophoudt te bestaan, komt volgens Terpstra door een combinatie van factoren. ‘Voor corona ging het heel goed en groeiden we. Vanwege de sloop van het Honigcomplex verhuisden we begin 2022 naar een industrieterrein langs de A15 in Nijmegen-Noord. Best een grote plek ook, we waren vol vertrouwen in de toekomst.’

‘Liep niet hard genoeg’

Maar toen begon de oorlog in Oekraïne. De prijzen stegen. ‘Vanaf de oorlog en de daarbij komende economische perikelen ging het niet zo goed meer. Bieren op fust zijn duurder geworden, die konden we niet genoeg meer kwijt’, vertelt Terpstra. ‘We moesten coronaschulden terugbetalen. Bij consumenten zijn we ook een ander patroon gaan zien. Speciaalbierliefhebbers gaan vaker naar de supermarkt voor een betaalbaarder aanbod, dan dat ze naar de bierspeciaalzaak gaan.’

Eind 2023 kwam er nog een nieuw huisbier op de markt. ‘Het liep, maar helaas niet hard genoeg. De laatste jaren hadden we alleen groei in het hogere segment. Bij restaurant De Nieuwe Winkel bijvoorbeeld. Bij veel innovatieve horeca, sommige ook sterrenzaken, deden we het goed. Dat compenseerde niet de afname in de kroeg en in de winkels.’

‘Het doet me heel erg pijn dat ik niet alles kan terugbeta­len’

Een faillissement is niet aangevraagd. Het plan is om de komende tijd langzaam te stoppen en in de zomer van 2025 het bedrijf écht op te heffen. De inventaris gaat hij verkopen en komende maanden wil hij alles wat er nog over is op fles en fust krijgen. Dat gaat hij nog aanbieden aan restaurants en andere geïnteresseerden, zodat die nog een flinke tijd door kunnen met het schenken van Nevel.

‘Zoveel mogelijk teruggeven’

Voor de verhuizing naar Noord hield hij een paar jaar terug nog een crowdfundingsactie. Financiers staken geld in het bedrijf, veelal in de vorm van een lening. ‘Het doet me heel erg pijn dat ik niet alles kan terugbetalen. Ik vind dat heel lullig, dus ik wil het zo fijn mogelijk oplossen’, zegt Terpstra. ‘Zoveel mogelijk wil ik hen teruggeven wat ze erin staken, in de vorm van geld of in bier.’

Belangrijk vond hij het leveren van een maatschappelijke bijdrage, door bijvoorbeeld zo duurzaam en lokaal mogelijk te werken. Die missie stopt niet. ‘Ik weet alleen nog niet precies wat ik ga doen. Ik ga eerst rust nemen, daar goed de tijd voor nemen’, zegt Terpstra, die door het stoppen van Nevel door een lastige tijd gaat. ‘Want het is megaverdrietig. De brouwerij was mijn kindje geworden.’

Dit artikel van Mitchel Suijkerbuijk stond eerder in de Gelderlander.